استفاده از سیستم های حمل و نقل دوچرخه به عنوان الترناتیو مناسب در بخشحمل و نقل درون شهری

رشد روز افزون شهر نشینی، جمعیت شهری و به تبع آن رشد عبور و مرور و رفت و آمدهای ساکنان شهر با وسایل نقلیه موتوری در سطح برون و درون شهری، مشکلات بسیاری را در سیستم حمل و نقل ایجاد نموده است. بر این اساس برای کاهش معضلات ترافیک وآلودگی هوا برنامه ها و طرحهای متنوعی اجرا می گردد. یکی از برنامه هایی که با اجرای عملی و صحیح آن می توان تا حد قابل توجهی آرامش را به سیستم حمل و نقل و عبور و مرور شهری باز گرداند، توسعه حمل و نقل انسان گرا )پیاده روی و دوچرخه سواری( می باشد. جهت استفاده از حمل و نقل انسانی بایستی تمامی عوامل مؤثر در کاربرد آن مورد بررسی قرار گیرد. برخی از این عوامل بصورت کمی و برخی دیگر بصورت کیفی مطرح می شود. در این پژوهش چگونگی انتخاب معیارهای صحیح و مناسب در جهت طراحی مسیرهای انسان گرا )دوچرخه( و زیرساخت های آن با توجه به شرایط محلی و اقلیمی مورد توجه قرار گرفته و این نتیجه به دست امده که هر چقدر در این زمینه سرمایه گذاری شود نه تنها باعث کاهش ترافیک درون شهری می شود بلکه ارامش و امنیت خاطر را به ارمغان می اورد. شهر بناب از جمله شهرهایی است که حمل و نقل دوچرخه کاربرد زیادی دارد.

کلیدواژه ها:

شهرسازی انسان گرا ، حمل و نقل درون شهری ، دوچرخه مداری ، حمل ونقل سبز