پهنه بندی اقلیمی

اثرات متقابل در ازمدت عناصر متنوع آب و هوایی بر موجودات زنده، شرایط زیستی ثابت و مشخصی را به وجود می آورد. بهطوریکه در هر اقلیمی گیاهان معینی با سازگاری خاص مشاهده می گردند که دارای خصوصیات رشدی و نموی مشابه و مشخص بوده و حدود تحمل عوامل محیطی خاص خود را دارند . بر این اساس، باتوجه دقیق به اقلیم می توان به ساختار جوامع گیاهی پی برد و بالعکس، باتوجه به گیاهان می توان اقلیم را شناخت . این روابط اساس پهنه بندی پوشش گیاهی را تشکیل می دهد.نه تنها میزان سازگاری گونه ها و ارقام گیاهان زراعی به اقلیم های مختلف متفاوت است،بلکه کل یه تصمیم گیری های زراعی به میزان وسیعی تحت تأثیر شرایط اقلیمی قرار دارند.روش های پهنه بندی اقلیمی موجود مانند هولدریج، بایلی، کوپن و فائو و حتی روش کریمی (که برای ایران ساخته شده است )، نمی توانند اقالیم مختلف موجود در ایران را به درستی تفکیک نمایند.ممکن است از حضور بعضی از درختان میوه مانند نخل، مرکبات، انار و مو در منطقه به عنوان شاخص دمایی و از تلفیق باران موثر با دمای موثر در رشد به عنوان شاخص رطوبتی برای پهنه بندی اقلیمی استفاده نمود.ایجاد و ارزیابی شاخص های کمی پهنه بندی اقلیمی به صرف وقت و هزینه زیاد ی نیاز دارد که امید است با حمایت مقامات مسوؤل میسر شود.