بررسی تنوع موجود در خصوص صفت مقاومت به شوری در تعدادی از ژنوتیپ های گندم بهاره و هیبریدهای حاصل از آن

به منظور بررسی تنوع موجود در خصوص صفت مقاومت به شوری در تعدادی از واریته های گندم بهاره براساس صفات مورفولو ژیکی، آزمایشی در گلخانه در قالب فاکتوریل در پایه کاملا تصادفی با ۴ تکرار انجام شد . فاکتور A دارای چهار غلظت کلرید سدیم (NaCl) بود که عبارتند از صفر (شاهد) و 150، 200 و 250 میلی مول NaCl، و فاکتور B دارای ۸ ژنوتیپ گندم بهاره شامل : یک شاهد (حساس به شوری Axona)و 4 والد به نام های Lermaroja ،Ho2 ،Sette Cerros، Cajema و 3 هیبریدCajema × Lermaroja ،Cajema × Ho2 ،Cajema × Sette Cerros) که از تلاقی ژنوتیپ Cajema با سه والد دیگر حاصل شده است و همگی نیمه مقاوم به شوری هستند . . صفات مورفولوژیک مورد بررسی شامل وزن کاه و کلش، وزن هزار دانه ، طول خوشه، ارتفاع گیاه و عمل کرد بودند . نتایج حاصل از این آزمایش نشان داد که تمامی صفات ، تحت تاثیر ژنوتیپ گندم و غلظت های مختلفشوری قرار گرفته و در سطح ۵ درصد معنی دار می باشد . با افزایش میزان غلظت شوری تمامی صفات کاهش معنی داری را نشان دادند بطور کلی در تمامی سطوح شوری بیشترین عمل کرد و وزن هزار دانه در بین والدین در ژنوتیپ Ho2 و در بین هیبریدها ژنوتیپ Cajema × Sette Cerros مشاهده گردید. در بین والدین ژنوتیپ Lermaroja و در بین هیبریدها به ترتیب ژنوتیپ Cajema × Lermaroja و Cajema × Ho2 و Cajema × Sette Cerros بلندترین طول خوشه و ارتفاع گیاه و بیشترین کاه و کلش را به خود اختصاص دادند.

کلیدواژه ها:

شوری ، گندم بهاره ، عملکرد ، هیبرید