بررسی و انتخاب مناسب ترین روش کاشت در زراعت چغندرقند در اراضی شور آذربایجان شرقی

این آزمایش در مزرعه مر کز تحقیقات کشاورزی آذربایجان شرقی جهت بررسی و انتخاب مناسب ترین روش کاشت در زراعت چغندرقند در اراضی شور با استفاده از رگه CMS P.297233 چغندرقند در سال 1382 اجرا شد . طرح به صورت بلوک های کامل تصادفی با چهار تکرار اجرا گردید . روش های کاشت در چهار سطح (b1= کاشت در وسط پشته، b2= کاشت دو طرفه بدون گرده ، b3= کاشت دو طرفه باگرده و b4= کاشت در داغ آب ) درنظر گرفته شد . هدایت ا لکتریکی خاک مزرعه در عمق 30-0 و 60-30 به ترتیب 13/9 و 7/96 دسی زیمنس بر متر بوده و هدایت ا لکتریکی آب مورد مصرف در طول دوره رشد از ٢٨٠٠ تا ٥٠٦٠ میکروموس برسانتی متر متغییر بود. در طول دوره رویشی میزان علف های هرز، درصد پوشش سطح زمین ، تجمع املاح و نمک در کنار بوته و در پایان فصل وزن خشک اندام هوایی، وزن ریشه، عملکرد، درصد قند (pol)، ضریب قلیائی (ALC)، قند ملاس ، عملکرد شکر قابل استحصال ، درصد ش کر نیز محاسبه گردیدند . نتایج نشان داد که درصد استقرار گیاه و رشد گیاهچه در مراحل اول یه در روش کاشت دوطرفه با گرده و روش کاشت در داغ آب به علت کاهش میزان تجمعاملاح و نمک در کنار بوته در زمان جوانه زنی، بالاتر و مزرعه زودتر به حداکثر درصد سطح پوشش خود می رسد. همچنین نتایج نشان می دهد که رشد علف های هرز در روش کاشت دو طرفه با گرده کمتر بوده و بیشترین عملکرد ریشه ذخیره ای در روش کاشت دو طرفه با گرده (49245kg/h) وروش کاشت در داغ آب (26287kg/h) که در یک سطح مقایسه ای قرار دارند بدست آمد و کمترین عملکرد ریشه ذخیره ای مربوط به روش کاشت وسط پشته (42717kg/h) می باشد. بیشترین درصد قند ریشه در روش کاشت در داغ آب و دوطرفه با گرده بدست آمد.

کلیدواژه ها:

چغندرقند ، اراضی شور ، روش کاشت