بررسی مقاومت به خشکی ١٦ ژنوتیپ گلرنگ

سال انتشار: 1385
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 385

نسخه کامل این مقاله ارائه نشده است و در دسترس نمی باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

NABATAT09_570

تاریخ نمایه سازی: 25 مهر 1393

چکیده مقاله:

به منظور بررسی مقاومت به خش کی ١٦ ژنوتیپ گلرنگ آزمایشی در سال زراعی 84-1383 در مزرعه پژوهشی و آموزشی شماره ٣ دانشگاه آزاد اسلامی واحد شیروان به اجرا در آمد . آزمایش در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی و در چهار تکرار در دو محیط آبی و دیم به صورت جداگانه کشت شد . ابعاد کرت ها 1/5 در ٥ متر و مقدار بذر مورد استفاده ٢٥ گرم در هر پلات در نظر گرفته شد و کشت به صورت دستی انجام شد . در طول دوره رشد از خصوصیات رویشی هم چون تعداد روز تا گل دهی . تعداد ر وز تا رسیدن ، تعداد طبق ها در هر بوته ، عملکرد کل طبق ها در هر بوته ، وزن هزاردانه و عملکرد دانه یادداشت برداری به عمل آمد و با استفاده از شاخص تحمل به خشکی، شاخص حساسیت به خش کی، مقدار هدایت ا لکتریکی و محتویات نسبی آب برگ ها، ژنوتیپ های متحمل به خشکی تعیین شدند. نتایج آزمایش نشان داد که اختلاف هدایت ا لکتریکی در ژنوتیپ LRV-51-51 گرچه که با هدایت ا لکتریکی تعدادی از ژنوتیپ ها معنی دار نبود ولی کمترین مقدار هدایت ا لکتریکی متعلق به همین ژنوتیپ بود ( ١١٢٨ م یکروموس بر سانتی متر). همچنین علی رغم عدم وجود تفاوت معنی دار در محتویاتنسبی آب برگ ها در ژنوتیپ های مورد آزمایش ، این ژنوتیپ دارای بیشترین مقدار نسبی آب برگ ها بود. این ژنوتیپ از نظر شاخص تحمل خشکی در گروه C و از نظر شاخص حساسیت به خشکی در گروه D قرار گرفت که همه صفات مذ کور مبین تحمل بیشتر این ژنوتیپ به خشکی در مقا یسه با بقیه ژنوتیپ ها می باشد. عملکرد بالای دانه ( ١٥٢٠ کیلو گرم در هکتار) این ژنوتیپ در مقایسه با بقیه ژنوتیپ ها نیز موید این موضوع می باشد. و به همین دلیل با توجه به عمل کرد بالای آن برای کشت در مناطق خشک و کم باران توصیه می شود.

کلیدواژه ها:

گلرنگ ، شاخص تحمل به خش کی ، شاخص حساسیت به خشکی ، عملکرد

نویسندگان

سید مرتضی عظیم زاده

عضو هیات علمی دانشگاه آزاد اسلامی واحد شیروان

الیاس نیستانی

موسسه تحقیقات کشاورزی دیم شمال خراسان

مجید رفیعی

دانشجوی کارشناسی ارشد