اثر آبیاری تکمیلی بر واکنش های فیزیولوژیک و عملکرد دو رقم گندم تحت شرایط دیم

به منظور بررسی اثر آبیاری تکمیلی و کود نیترو ژن بر فر آیندهای فیزیولوژیک در مراحل مختلف رشدی و اجزای عملکرد دو رقم گندم دیم پژوهشی مزرعه ای در قالب طرح آماری کر ت های دو بار خرد شده در سال ١٣٨٣ در مزرعه تحقیقاتی قطب علمی گندم و جو دیم در دانشکده کشاورزی دانشگاه شیراز به اجرا درآمد . تیمار اصلی در٥ سطح آبیاری شامل بدون آبیاری (دیم)، آبیاری در مراحل ساقه رفتن، غلاف رفتن، گرده افشانی و پر شدن دانه و تیمار فرعی شامل دو رقم گندم به نام های آگوستا و فاین -‐ ١٥ و تیمار فرعی فرعی شامل کود نیتروژن در سه سطح صفر، ٤٠ و ٨٠ کیلوگرم در هکتار بود . نتایج پژوهش نشان داد که میزان فتوسنتز، سرعت تعرق و هدایتروزنه ای در تیمار آبیاری در مرحله ساقه رفتن بیشتر از سایر تیمارها بود. تعداد سنبله در متر مربع نیز در تیمار آبیاری در مرحله ساقه رفتن نسبت به سایر تیمارها تفاوت معنی دار داشت . در حالی که بیشترین وزن هزار دانه از تیمار آبیاری در مرحله پر شدن دانه به دست آمد . بیشترین عملکرد دانه در تیمار آبیاری در مرحله ساقه رفتن و کمترین عملکرد از تیمار دیم حاصل شد . شاخص برداشت در تیمار های آبیاری در مرحله ساقه رفتن و غلاف رفتن بیشتر بود و با سایر تیمارها تفاوت معنی دار نشان داد . در تمام تیمار های آزمایشی رقم فاین -‐ ١٥ نسبت به رقم آگوستا برتری داشت . بر اساس نتایج پژوهش حاضر، در شرایط دیم شیراز مناسب ترین زمان برای آبیاری تکمیلی در گندم دیم در مرحله ساقه رفتن گیاه می باشد.

کلیدواژه ها:

ارقام گندم ، مرحله رشد ، آبیاری تکمیلی ، فتوسنتز ، عملکرد دانه