مطالعه تحقیقاتی تولید علوفه در توده های علف بره قرمز Festuca rubra در شرایط دیم و آبی استان لرستان

گیاهان علوفه ای به طور عمده در دو خانواده بزرگ گیاهی، علفهای چمنی و بقولات (گراس ها و لگوم ها) قرار می گیرند. گراس ها از مهم ترین گیاهان مرتعی هستند که به لحاظ تولید علوفه، حفاظت و جلوگیری از فرسایش خاک اهمیت زیادی دارند . مطالعه حاضر به بررسی تنوع ژنتیکی عملکرد و کیفیت علوفه 15 توده از گونه مرتعی علف بره قرمز (Festuca rubra) پرداخته و هدف آن مقایسه ژنوتیپ ها و دستیابی به ارقام و ژنوتیپ های سازگار و پرمحصول فستوکا در دو شرایط آبی و دیم استان لرستان می باشد. تعداد 15 توده Festuca rubra در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار در دو شرایط دیم و آبی مورد کشت قرار گرفت ند. تجزیه واریانس ساده برای عملکرد علوفه نشان داد که در هر دو محیط آبی و دیم میانگین مربعات ژنوتیپ ها در سطح احتمال %1 معنی دار شدند. در شرایط دیم، ژنوتیپ های 1387p1 و 1387p3 به ترتیب با تولید 860 و 84 کیلوگرم در هکتار بیشترین و کمترین علوفه خشک را داشتند. در شرایط آبی ژنوتیپهای 1387p13 و 1597p11 به ترتیب با 1562 و 250 کیلوگرم در هکتار از بیشترین و کمترین علوفه خشک برخوردار بودند. در تجزیه واریانس مرکب دادهای دو محیط آبی و دیم برای عملکرد علوفه مشاهده شد که اثر محیط و اثر ژنوتیپ و اثرات متقابل ژنوتیپ در محیط در سطح احتمال 1% معنی دار بود که نمایانگر این مسئله است که ژنوتیپ ها در محیط های مختلف عکس العمل های متفاوتی داشته اند. ژنوتیپ های 1387p13 و 1598p3 به ترتیب با 1071 و 199 کیلوگرم دارای بیشترین و کمترین تولید علوفه خشک در هکتار بودند متوسط عملکرد علوفه د ر محیط آبی با مقدار 616 کیلوگرم در هکتار و در محیط دیم با مقدار 399 کیلو گرم در هکتار بود که نمایانگر این است که محیط آبی از عملکرد علوفه خشک بیشتری برخوردار بوده است. با توجه به عملکرد کم ژنوتیپ ها در هر دو شرایط آبی و دیم نتیحه گیری شد که این گونه از لحا ظ تولید علوفه مناسب نمی باشد ولی می توان از آن در مراتع شیبدار برای حفاظت خاک و یا بعنوان چمن زینتی استفاده کرد.

کلیدواژه ها:

علوفه ، علف بره قرمز و دیم