بررسی تاثیر تلقیح بذر با عناصر میکرو بر مقاومت به خشکی ارقام گندم درمنطقه سیستان

وقوع حوادث طبیعی درجهان امری است مرسوم اما برخی ازاین حوادث صدمه سازند . یکی ازاین پدیده های خطرساز خشکی است که بسیاری ازمناطق کشور ایران را همواره در تهدید دارد . لیکن یافتن تکنیک های جهت کاهش صدمات این پدیده طبیعی موضوعی امکان پذیر است. در همین راستا مطالعه ای به منظور بررسی اثر تنش خشکی و میکروالمنت ها (روی، مس و بر ) بر عملکرد کمی و کیفی ارقام گندم درمنطقه سیستان آزمایشی از نوع کرت های خرد شده در قالب طرح بلوک های کاملاً تصادفی با سه تکرار در سال زراعی 84-1383 در مرکز تحقیقات کشاورزی سیستان به اجرا در آمد . در این آزمایش بذور ارقام گندم شامل هامون و چمران به وسیله محلولهای H3BO3 ،ZnSO4 ،CuSO4 تیمار شده و پس از کشت ارقام تحت تنش کم آبی در مراحل ساقه دهی وسنبله دهی همراه با شاهد (بدون تنش) قرار گرفتند. صفات مهم ارزیابی دراین آزمایش عملکرد و اجزای آن به همراه عملکرد بیولوژیک بود. نتایج نشان دادکه میکروالمنت ها برروی عملکرد ارقام اثر معنی داری دارند به صورتی که تیمار بذور با اسید بوریک کم ترین تاثیر را در افزایش عملکرد بیولوژیک و اقتصاد ی ارقام ازخود بر جای گذاشت . تاثیر تنش کم آبی بر روی عملکرد دانه معنی دار بود و بیشترین عملکرد دانه مربوط به رقم چمران درشرایط عدم تنش خشکی و تیمار با محلول مس و روی بود.

کلیدواژه ها:

میکروالمنت ، مقاومت به خشکی و تلقیح بذر