تاثیر کمپوست و گوگردبرعملکرد برخی اجزای عملکردوغلظت عناصرغذایی دراراضی گندم آبی استان قزوین

هوموس خاک یکی از عوامل بسیار مهم برای بهبود خصوصیات فیزیکی و شیمیایی خاک است. بطوریکه وجود 1 تا 2 درصد هوموس در خاک کافیست تا آن خاک حاصلخیز شناخته شود. از طرف دیگر مراحل طبیعی تشکیل هوموس سال ها به طول می انجامد. این پژوهش به منظور بررسی اثرات سطوح مختلف کمپوست و گوگرد در افزایش عملکرد گندم در ایستگاه تحقیقاتی اسماعیل آباد قزوین به صورت طرح بلوکهای کامل تصادفی با 6 تیمار و 4 تکرار به مرحله اجرا درآمد. تیمارها شامل T1: مصرف N.P.K براساس آزمون خاک، T2: مصرف 10 تن کمپوست در هکتار، T3: مصرف 20 تن کمپوست در هکتار، T4 : مصرف 30 تن کمپوست در هکتار، T5: کمپوست 20 تن + 200 کیلوگرم در هکتار گوگرد + 50% نیتروژن توصیه شده + P.K توصیه شده، T6: مصرف N.P.K توصیه شده + 300 کیلوگرم گوگرد هکتار بود. مصرف کودهای فوق الذکر بصورت پایه و قبل از کشت محصول اعمال شد. داده های حاصل از آزمایش نشان داد: فاکتور کود بر صفات عملکرد دانه، وزن هزار دانه، نیتروژن برگ، نیتروژن برگ، فسفر برگ، نیتروژن دانه و پروتئین در سطح 1 درصد معنی دار شده است این فاکتور برصفات پتاسیم برگ فسفردانه و پتاسیم دانه معنی دار نشد بیشترین میزان عملکرد دانه ازتیمار T5 کمپوست 20تن +200 کیلوگرم درهکتار گوگرد +50درصد نیتروژن توصیه شده +P.K توصیه شده به میزان 5697 کیلوگرمدرهکتار بدست آمده که نسبت به سایرتیمارها کاملا معنی دار میب اشد.

کلیدواژه ها:

کمپوست ، گوگرد ، اجزای عملکرد ، غلظتعناصرغذایی ، گندم آبی