پاسخ ویژگیهای فیزیولوژیک و مرفولوژیک چندهیبرید ذرت شیرینZea mays saccharata به سطوح نیتروژن و حذف پاجوش

به منظور مقایسه ویژگی های ظاهری و فیزیولوژیک چهار هیبرید ذرت شیرین در پاسخ به سطوح متفاوت کود نیتروژن و حذف پاجوش، پژوهشی، مزرعه ای در دانشکده کشاورزی دانشگاه شیراز با استفاده از آزمایش اسپلیت پلات انجام گرفت. نتایج حاکی از آن بود که شاخص سطح برگ در تیمارهای N3P2V1 N3P2V1 بیشترین مقدار خود را داشت و تیمارهای N3P2V2 و N3P2V3 بیشترین تعداد برگ را به خود اختصاص دادند. همچنین نتایج نشان داد که وزن خشک برگ در حالت باقی گذاردن آن ها روی بوته ها زیست توده بیشتری را نسبت به حالت حذف پاجوش ها ایجاد نمود. بلندترین بوته ها هم مربوط به تیمار N3P2V1 بود. مقایسه میانگین ها نشان دادند که عدم حذف پاجوش ها هم به طور کلی باعث افزایش عملکرد بلال شدند؛ به طوری که کشت هیبرید S.C 404 بالاترین عملکرد بلال را به خود اختصاص داد. در میانگین های عملکرد علوفه سبز ذرت شیرین تحت تأثیر متقابل عوامل مورد بررسی ملاحظه می شود ه تیمار N3P2V4 به همراه تیمار N2P2V4 بالاترین میزان علوفه سبز و تیمار N1 P1V3 کمترین عملکرد علوفه سبز را به خود اختصاص داده و به طور کلی دو تیمار N3P2V4 و N2P2V4 بالاترین میزان زیست توده کل، عملکرد بلال و عملکرد علوفه را تولید کردند.

کلیدواژه ها:

ذرت شیرین ، پاجوش ، عملکرد بلال و عملکرد علوفه