بررسی برهمکنش روش های آبیاری و تراکم کاشت بر برخی از ویژگی های زراعی، عملکرد و اجزای عملکرد دانه کنجد

با توجه به اهمیت روغن کنجد در تغذیه و محدودیت منابع آب و اثر آن بر عملکرد دانه کنجد، آزمایشی به منظور بررسی تأثیر سه تیمار تراکم (20، 40 و 60 بوته در متر مربع) و روش های آبیاری (جوی و پشته و قطرهای طرح تیپ) بر عملکرد کمی و کیفی کنجد (Sesamum indicum L)، در سال 1392 در مزارع کشاورزی کنجد منطقه کاکی استان بوشهر انجام گرفت. آزمایش به صورت فاکتوریل در قالب بلوک کامل تصادفی در سه تکرار به اجرا درآمد. روش آبیاری تأثیر معنی داری بر ویژگی های مورفوفیزیولوژیک گیاه داشت، به گونه ای که بیشترین تعداد کپسول در بوته، تعداد دانه در کپسول، تعداد شاخه های فرعی، عملکرد دانه و درصد روغن دانه مربوط به روش آبیاری قطره ای بود. برهمکنش روش آبیاری و تراکم بوته بر تعداد دانه در کپسول معنی دار بود به نحوی که بیشترین تعداد کپسول در بوته و تعداد دانه در کپسول در تراکم دوم و آبیاری قطره ای بدست آمد. برهمکنش تراکم و روش آبیاری بر عملکرد دانه معنی دار بود و بیشترین میزان عملکرد دانه از تراکم 40 بوته در مترمربع و آبیاری قطره ای بدست آمد. به نظر می رسد تراکم 40 بوته در مترمربع با صرفه جویی در مصرف آب، عملکرد اقتصادی قابل قبولی را تولید می کند.

کلیدواژه ها:

تراکم بوته ، درصد روغن دانه ، روش آبیاری ، عملکرد دانه ، کنجد