ارزیابی تأثیر محلول پاشی سایتوکینین بر عملکرد دانه و روغن چهار رقم گلرنگ بهاره

به منظور بررسی امکان افزایش عملکرد چهار رقم گلرنگ بهاره با کاربرد هورمون سایتوکینین، آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی در چهار تکرار در مزرعه ی تحقیقاتی دانشکدهی کشاورزی دانشگاه زنجان در سال زراعی 90-1389 اجرا شد. در این آزمایش فاکتور اول ارقام گلرنگ بهاره در چهار سطح (گلدشت، زنده رود، MEC191 و سینا) و زمان محلول پاشی به عنوان فاکتور دوم در چهار سطح (عدم محلول پاشی به عنوان شاهد، آغاز رشد جوانه های جانبی، گلدهی و پر شدن دانه) بودند. سایتوکینین با غلظت 50 میکرومولار در مراحل آغاز رشد جوانه های جانبی، گلدهی و پر شدن دانه محلول پاشی شد. نتایج نشان داد که محلول پاشی طبق ها در مرحله ی گلدهی باعث افزایش عملکرد دانه، شاخص برداشت و عملکرد روغن شد. بالاترین عملکرد دانه (با میانگین 5120/1 کیلوگرم بر هکتار) و عملکرد روغن (با میانگین 1659/4 کیلوگرم بر هکتار) مربوط به تیمار رقم MEC191 با محلول پاشی در مرحلهی گلدهی بود به طوری که محلول پاشی طبق ها در مرحله ی گلدهی عملکرد دانه و روغن رقم MEC191 را به ترتیب به میزان 58/79 و 60/90 درصد نسبت به شاهد افزایش داد.

کلیدواژه ها:

سایتوکینین ، شاخص برداشت ، عملکرد دانه و روغن ، گلرنگ