بررسی تأثیر کاربرد گوگرد و باکتری تیوباسیلوس بر عملکرد پیکره رویشی و میزان اسانس گیاه دارویی ریحان (Ocimum basilicum L.)

خاک های اغلب مناطق ایران جزء خاکهای آهکی محسوب می شود. بالا بودن pH این نوع خاکها، تثبیت عناصر غذایی و کاهش جذب آن توسط گیاه را در پی داشته است. یافته های محققین تاکنون نشان داده که کاربرد گوگرد در خاک و اکسایش آن، باعث کاهش موضعی pH در منطقه ریزوسفر گیاه و افزایش قابلیت جذب عناصر غذایی توسط گیاه گردیده است. به همین منظور آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح پایه بلوک کاملاً تصادفی با 3 تکرار در مزرعه تحقیقاتی شرکت ران واقع در منطقه فیروزکوه به اجرا در آمد. فاکتورهای آزمایشی عبارت بودند از: گوگرد در شش سطح ( شاهد، 100، 200، 300، 400، 500 کیلوگرم در هکتار) و باکتری تیوباسیلوس در دو سطح ( عدم تلقیح باکتری (شاهد) ، تلقیح با باکتری). نتایج بدست آمده نشان داد که کاربرد 500 کیلو گرم در هکتار کود گوگرد با بیشترین مقدار برای صفات وزن تر برگ و ساقه (برگ 76/33 و ساقه 77/67 گرم بر متر مربع) ، وزن خشک برگ و ساقه(برگ 16/67 و ساقه 16/65 گرم بر متر مربع) ، شاخص سطح برگ (7/806 ) و درصد اسانس (0/054%) معنی دار بود. و همچنین اثر تلقیح باکتری تیوباسیلوس نیز بر صفات فوق معنی دار بود. در بین سطوح باکتری تیوباسیلوس، تلقیح با باکتری برای تمام صفات مذکور معنی دار بود بجز وزن خشک ساقه. و همچنین اثر متقابل 500 کیلو گرم گوگرد × تلقیح تیوباسیلوس نیز تنها برای صفات ، درصد اسانس (0/082%) و شاخص سطح برگ (8/051) معنی دار بود.

کلیدواژه ها:

ریحان ، گوگرد ، تیوباسیلوس ، صفات کمی و کیفی