شناسایی نواحی کروموزومی دخیل در اجزای عملکرد در لاینهای اینبرد نوترکیب گندم

ا 149 لاین اینبرد نوترکیب گندم حاصل از تلاقی ارقام Yecora Rojo و No.49 به همراه والدین به منظور شناسایی نواحی کرموزومی دخیل در اجزای عملکرد دانه (تعداد سنبله در متر مربع، تعداد دانه در سنبله و وزن هزار دانه) در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با دو تکرار در دو شرایط آبیاری عادی و تنش کم آبی پس از مرحله ظهور سنبله در دو سال مورد مطالعه قرار گرفتند. نقشه پیوستگی جمعیت متشکل از 160 نشانگر ریزماهواره و 42 نشانگر رتروترانسپوزون در 36 گروه پیوستگی، 691/36 سانتی مورگان از ژنوم گندم را با فاصله متوسط 3/42 سانتی مورگان بین دو نشانگر مجاور پوشش داد. برای صفات تعداد سنبله در مترمربع، 6 QTL (روی کروموزومهای 4B ،2D ،2B و 7D ) ، تعداد دانه در سنبله، 3 QTL (روی کروموزومهای 4B ،2B و 7D) و وزن هزار دانه، 6 QTL (روی کروموزومهای 5B ،4B و 6B) شناسایی شدند. بیشترین مقادیر تبیین فنوتیپی برای تعداد سنبله در مترمربع، تعداد دانه در سنبله و وزن هزار دانه به ترتیب مربوط به QTL های قرار گرفته روی کروموزومهای 2B (12/71 درصد) ، 4B (11/69 درصد) و 6B (13/89 درصد) بود که نشان دهنده نقش مؤثر کروموزومهای گروه B در افزایش اجزای عملکرد دانه است.

کلیدواژه ها:

لاین اینبرد نوترکیب ، مکانیابی QTL ، نقشه پیوستگی ، نشانگر ریزماهواره