نقش فعالیت های آزمایشگاهی ساده مغناطیس، در پیشرفت تحصیلی و نگرش دانش آموزان پایه سوم دبیرستان

فعالیتهای عملی و آزمایشگاهی بخشی جداناپذیر از فیزیک و آموزش فیزیک می باشند. آموزش و اجرای فعالیتهای آزمایشگاهی منجر به رشد در سطوح شناختی، مهارتی و انگیزشی مفاهیم فیزیک می شوند. پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی فعالیت های آزمایشگاهی ساده مبتنی بر رویکرد ساختگرایی در یادگیری مفاهیم مغناطیس صورت گرفته است. در این روش دبیر پیش از تدریس موضوع مورد نظر، با طرح پرسشهایی توجه دانش آموزان را به موضوع جلب و برای آنها ایجاد انگیزه می کند. سپس با یک نوع دستور کار که در آن نتیجه ی آزمایش از قبل تعیین نشده باشد می خواهد که دانش آموزان پس از اجرای آزمایش با تحلیل و نتیجه گیری به تولید مفهوم بپردازند. این روش در سطح بالایی از یادگیری قراردارد و در آن دانش آموزان علاوه بر مهارت یابی کار با وسایل، به تجزیه و تحلیل می پردازند و ضمن آشنایی با فرایند پژوهش، مفاهیم را درک و تولید می کنند. به همین دلیل یادگیری با این روش عمیق تر و پایدارتر خواهد بود. جامعه آماری این پژوهش دانش آموزان دختر پایه سوم دبیرستان شهرستان قرچک هستند که در سال تحصیلی 93-1392 دراین - شهرستان مشغول به تحصیل بوده اند. طرح این پژوهش چهار گروهی سولومن و به صورت نیمه آزمایشی است که نمونه های انتخاب شده جزء نمونه های در دسترس است که به صورت تصادفی دو گروه برای آزمایش و دو گروه برای نمونه کنترل انتخاب شده اند. ابزار اندازه گیری متغیرها شامل آزمون پیشرفت تحصیلی و پرسشنامه نگرش سنج محقق ساخته است، پرسش های آزمون پیشرفت تحصیلی در سه حیطه دانش، درک مفهوم و بکاربستن طبقه بندی شده اند. در پژوهش حاضر، از شاخص های مرکزی و پراکندگی و نمودارهای لازم و آمار استنباطی شامل آزمونهای t ، تحلیل واریانس دو طرفه، آزمون کلموگروف-اسمیرونرف برای آزمون فرضیه ها استفاده شد. نتایج نهایی پژوهش نشان می دهد که استفاده از فعالیت های آزمایشگاهی ساده در حین تدریس، نسبت به شیوه تدریس متداول می تواند ضمن ایجاد نگرش مثبت، موجب ارتقای پیشرفت تحصیلی در دانش آموزان شود.

کلیدواژه ها:

فعالیت های آزمایشگاهی ساده ، ، پیشرفت تحصیلی ، رویکرد ساخت- گرایی ، مغناطیس ، نگرش