بررسی اقتصادی سیستم های خاک ورزی حفاظتی محصول سویا و ارائه تکنولوژی مناسب در شمال شرقی دشت مغان

منطقه مورد مطالعه واقع در شمال شرقی دشت مغان شامل سه منطقه (بیله سوار، جعفرآباد و بابک) به روش میدانی مورد بررسی و ارزیابی قرار گرفت سه سیستم خاک ورزی شامل: خاک ورزی مرسوم، کم خاک ورزی و بی خاک ورزی در سه منطقه به صورت طبقه بندی شده با استفاده از طرح آزمایشی چند مشاهده ای از نظر هزینه عملیات تهیه زمین بررسی گردید. داده های جمع آوری شده با نرم افزار آماری MSTATC مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت نتایج تجزیه واریانس داده ها نشان داد بین سیستم های خاک ورزی تفاوت معنی داری در سطح احتمال 1% وجود دارد. بهترین سیستم خاک ورزی شامل بی خاک ورزی است. در این سیستم کلیه بقایای گیاهی در سطح خاک باقی می ماند. مزایای آن حفظ رظوبت خاک و کاهش آلودگی محیطی و کاهش مصرف سوخت ماشین آلات می باشد. علاوه بر آن در سیستم بی خاک ورزی می توان از علف کش ها و سموم شیمیایی کمتر استفاده کرد در نتیجه آلودگی مواد غذایی و زیست محیطی کاهش می یابد

کلیدواژه ها:

زیست فناوری ، خاک ورزی مرسوم ، کم خاک ورزی و بی خاک ورزی