تحلیل بیو انرژی سیستم های خاک ورزی حفاظتی محصول سویا در مغان و تاثیر آن بر کشاورزی پایدار

نیاز انرژی و روابط ورودی خروجی در سیستم های خاک ورزی حفاظتی برای تولید محصول سویا در دشت مغان مورد مطالعه قرار گرفت. پرسشنامه ای از 150 کشاورز انتخاب شده از طریق تکنیک های نمونه برداری تصادفی طبقه بندی شده به کار گرفته شد. نتایج نشان داد مصرف انرژی کل برای سیستم کم خاک ورزی و بی خاک ورزی به ترتیب 8691 و 6641 مگاژول بر هکتار محاسبه گردید. مصرف انرژی در سیستم بی خاک ورزی 8/. کمتر از کم خاک ورزی می باشد. همچنین انرژی خالص برای سیستم کم خاک ورزی و بی خاک ورزی به ترتیب 52411 و 50438 مگاژول بر هکتار محاسبه گردید. نتیجه گرفته شد انرژی خالص در سیستم بی خاک ورزی 96/0 کمتر از سیستم کم خاک ورزی است. نسبت کل انرژی خروجی- ورودی (کارایی مصرف انرژی) برای سیستم کم خاک ورزی و بی خاک ورزی به ترتیب، 7./. و 8/59 و بهره دهی انرژی به ترتیب 17/. و 21/. و شدت انرژی به ترتیب 1/24 و 1/14 مگاژول بر ریال محاسبه گردید. بنابراین نتیجه گرفته شد که در سیستم بی خاک ورزی بهره وری بیشتر از سیستم کم خاک ورزی است و انرژی مصرفی آن کمتر است. در نتیجه بهترین سیستم کشت در منطقه مغان شناخته شد. بدین ترتیب سیستم بی خاک ورزی برای کشاورزی پایدار مناسبتر است.

کلیدواژه ها:

بیوانرژی ، کم خاک ورزی ، بی خاک ورزی ، سویا ، کشاورزی پایدار