بررسی نحوه مدیریت زراعی کشاورزان و تاثیر گذاری آن بر تنوع گیاهان زراعی مطالعه موردی تالاب هشیلان

همواره مدیریت مزارع از عوامل تاثیرگذار بر پایداری بوم نظام های زراعی و حفظ تنوع زیستی محسوب می شود. این مطالعه به منظور بررسی تنوع زیستی گیاهان کشاورزی منطقه تالاب هشیلان و میزان تاثیرگذاری عوامل اقتصادی-اجتماعی بر شاخص های تنوع انجام شد. بدین منظور 9 روستا با پراکنش مناسب جغرافیایی مورد مطالعه قرار گرفتند که 6 روستا در داخل منطقه تالاب و 3 روستا در خارج از منطقه تالاب قرار داشتند و از پرسشنامه های نیمه ساختاری و مشاهده و مصاحبه مستقیم برای جمع آوری اطلاعات استفاده شد. نتایج نشان داد تعداد کل گونه های منطقه 10 گونه بود که از نظر شاخص غنای گونه ای روستای امیرآباد بیشترین (8 گونه) و روستای هشیلان و جلوگیره علیا (4 گونه) کمترین مقدار را به خود اختصاص دادند. نتایج آزمون رگرسیون ساده نشان داد که ارتباط میان فاصله از رودخانه با متوسط شاخص های غنای گونه ای (**91/2) و شانون-وینر (**81/2) مثبت و معنی دار است یعنی با افزایش فاصله از رودخانه، میزان این شاخص ها نیز افزایش می یابد که نشان دهنده استفاده از الگوی تک کشتی در صورت در دسترس بودن منابع آبی می باشد. نتایج همچنین نشان داد که میان فاکتورهای تعداد اعضای خانواده ها، مقدار زمین آیش کشاورزان، و تعداد کارگر فصلی ارتباط معنی داری با شاخص های تنوع در منطقه مورد مطالعه نداشتند. به طور کلی نتایج این مطالعه نشان داد که در مورد بوم نظام های زراعی این منطقه، فاکتور فاصله از رودخانه بیشترین تاثیر بر تنوع زیستی گیاهان کشاورزی و غنای گونه ای مزارع داشت.

کلیدواژه ها:

غنای گونه ای ، تنوع زیستی ، پایداری ، بوم نظام های زراعی