بررسی رابطه وضعیت مرتع و تنوع گونه ای مراتع شهرستان زهک

بیشترین سطح خشکی در کره ی زمین به مراتع اختصاص دارد.مراتع حدودچهل وسه در صد ازخشکیهای کره زمین رابه خود اختصاص میدهندوتامین کننده قسمت عمده علوفه مصرفی دام های جهان ازلحاظ تولیدوحفظ منابع آب،خاک وپوشش گیاهی بسیارحائز اهمیت میباشد.دراین تحقیق مراتع شهرستان زهک واقع در منتهی الیه شمال شرقی استان سیستان وبلوچستان ودر فاصله حدود 5کیلومتری مرکز آن واقع شده است موردبررسی قرارگرفته است.دراین تحقیق جهت تعیین فاکتورهای پوشش تاجی وسایر فاکتورهای خاک ازروش سطحی(2*2و5* 5)وضعیت مرتع از روش چهار فاکتوری استفاده گردید.نتایج مطالعات به این صورت می باشند که مراتع منطقه سهم عمده ای درتولید علوفه دام ها را نداشته واغلب علوفه دامی ازطریق پس چر مزارع وآذوقه دستی تامین می گردد. ازآن گذشته سطح نسبتا زیادی از عرصه منطقه نیز بصورت اراضی کشاورزی تحت آیش بلند مدت یارهاشده می باشد که پوشش طبیعی خود رااز دست داده درحال حاضر عمدتا توسط گونه های جغجغه(Prosopis farcta) خارشتر و (Alhagi camelorum)پوشیده شده است. البته در ارضی آیش کشاورزی نیز تیپAlhagi-Prosopis نمود عینی دارد که می توان به عنوان مراتع موقت آنها را مورد ارزیابی قرار داد.کل ظرفیت مرتع، 1815 واحد دامی در ماه می باشد.اگر دوره چرایی در منطقه را 4ماه در نظر بگیریم ، تنها 454واحد دامی مجاز به چرا در منطقه می باشند.

کلیدواژه ها:

اراضی آیش ، پوشش گیاهی ، پوشش تاجی ، مراتع موقت