اثر کود زیستی ورمی کمپوست و تراکم بوته بر عملکرد و برخی خصوصیات فیزیولوژیک سویا در کشت دوم در خرم آباد

به منظور بررسی اثر کود زیستی ورمی کمپوست و فاصله بوته روی ردیف تراکم بر عملکرد و شاخص سطح برگ و میزان کلروفیل برگ سویا در کشت دوم تابستانه ، آزمایشی در مزرعه تحقیقاتی دانشگاه آزاد اسلامی واحد خرم آباد در تابستان 1931 اجراشد. آزمایش به صورت فاکتوریل دو عاملی شامل 4 سطح کود ورمی کمپوست شاهدو5و10و15تن درهکتارو4 سطح فاصله بوته روی ردیف 4و8و12و16سانتی متر بود که در قالب طرح پایه بلوک های کامل تصادفی با سه تکرارانجام گرفت. نتایج نشان داد که کود زیستی ورمی کمپوست تأثیر معنی داری بر صفات عملکرد دانه و میزان کلروفیل برگ داشت. تأثیر تراکم نیز اثر معنی داری بر صفات عملکرد دانه و شاخص سطح برگ داشت. اثر متقابل این دو عامل فقط بر صفت عملکرد دانه معنی دار بود. مقایسه میانگین ها نشان داد که با افزایش مصرف کود ورمی کمپوست، عملکرد دانه افزایش یافت، به طوریکه مصرف 15 تن در هکتار، بیشترین عملکرد دانه2231/5کیلوگرم در هکتار و مصرف 5 تن درهکتار ورمی کمپوست، کمترین عملکرد دانه1181 کیلوگرم در هکتار را تولید کرد و با افزایش فاصله بوته روی ردیف عملکرد دانه کاهش یافت، به طوریکه فاصله بوته روی ردیف 4 سانتی متر، بیشترین عملکرد دانه 2302/7کیلوگرم درهکتار و فاصله بوته روی ردیف 11 سانتی متر، کمترین عملکرد دانه1628/9کیلوگرم در هکتار را تولید کرد. به طور کلی و با توجه به نتایج حاصله، بیشترین عملکرد دانه در مصرف 15 تن در هکتار ورمیکمپوست و در فاصله بوته روی ردیف 4 سانتی متر حاصل شد

کلیدواژه ها:

تراکم ، شاخص سطح برگ ، عملکرد دانه ، کود ورمی کمپوست ، میزان کلروفیل برگ