مطالعه ی همبستگی بین میزان رسیدگی میوه و جوانه زنی بذر خرمندی

خرمندی ( Diospyros lotus) از گونه های خزان دار بوده که بذور آن به دلایلی همچون پوشش سخت بذر ، وجود رکود درونی و نیز وجود نیاز سرمایی، در مدت طولانی جوانه دار شده و همچنین جوانه زنی آن بطور نامنظم و غیر یکنواخت صورت می گیرد . خرمندی بهترین پایه برای انواع خرمالو به شمار می رود . پس تیمارهایی که به رفع رکود و جوانه زنی سریع تر و یکنواخت تر بذور کمک نمایند ، در این زمینه مفید تلقی می گردند . در این پژوهش میوه ها در سه مرحله نارس، نیمه رس و رسیده از جنگل های گرگان جمع آوری شده و پس از خراش دهی مکانیکی پوشش سخت بذر، به دو دسته تقسیم شدند . گروهی برای تیمار سرمادهی مرطوب 30، 40، 50 و 60 روزه در یخچال در دمای 4 درجه سانتی گراد قرار گرفتند ، و گروه دیگر به مدت 24 ساعت با چیبرلین ( 250 و 500 میلی گرم در لیتر ) ، سایکوسل ( 250 و 500 میلی گرم در لیتر ) ، نیترات پتاسیم (1 و 1/5 درصد ) و آب مقطر ( شاهد ) تیمار شدند . این پژوهش در قابل طرح کاملا تصادفی و با 3 تکرار انجام گرفت که در هر تکرار 10 عدد بذر قرار گرفت . نتایج نشان داد که زمان برداشت و مقدار رسیدگی میوه ها بر درصد جوانه زنی بذور خرمندی موثر بوده و بین زمان های مختلف و تیمارهای مختلف از نظر درصد جوانه زنی تفاوت معنی دار وجود داشت. بیشترین درصد جوانه زنی در تیمارهای سرمادهی مرطوب و نیترات پتاسیم 1/5 درصد مشاهده شد .

کلیدواژه ها:

خرمندی ، رکود ، جوانه زنی ، جیبرلین ، سایکوسل ، نیترات پتاسیم