موفقیت و رشد پیوند در گونه اقاقیا (Robinia pseudoacacia L.)در منطقه سنندج

درخت اقاقیا یک درخت خزان کننده است که با توجه به سازگاری به شرایط آب و هوایی گوناگون دارای حوزه گسترش وسیعی در جهان می باشد. همچنین بعنوان یک درخت زینتی مقاوم به خشکی و مناسب فضای سبز محسوب می شود. یکی از روشهای تکثیر این گونه، تکثیر بوسیله بذر است. ولی ارقام زینتی را بیشتر از طریق پیوند زدن بر روی پایه اقاقیای معمولی از اردیبهشت تا شهریورماه تکثیر می کنند. لذا به منظور بهینه کردن روش تکثیر اقاقیای چتری، آزمایش فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل صادفی با سه فاکتور نوع پیوند در دو سطح ،{(┴) و تی معکوس (T)تی } قطر پایه در سه سطح ( -10/5، 1-1/5، 1/5-2/5 سانتی متر) و ارتفاع محل پیوند در سه سطح (20، 40 و 60 سانتی متر) در تیرماه سال 1392 به مدت دو سال در نهالستان گریزه شهرستان سنندج به مرحله اجرا گذاشته شد. داده های جمع آوری شده پس از بررسی نرمال بودن آنها، به وسیله نرم افزار SPSSتجزیه واریانس شدند. به منظور مقایسه تیمارها با یکدیگر، پس از تایید همگنی واریانسها میانگین آنها به روش آزمون چند دامنه دانکن با همدیگر مقایسه شدند. برای رسم نمودارها از نرم افزارExel استفاده گردید. نتایج حاصل از این تحقیق نشان داد که نوع پیوند و پایه بر روی خصوصیات پیوندک شامل تعداد پیوندهای رشد کرده (درصد گیرایی پیوند) و زنده مانی نهال های پیوندی تاثیر گذار می باشد. تیمار پیوند (T) تی با قطر پایه 1/5-1 سانتی متر و ارتفاع محل پیوند 60 سانتی متر بیشترین درصد زنده مانی و رویش نهال های پیوندی را بخود اختصاص دادهاست.

کلیدواژه ها:

ارتفاع پیوند ، اقاقیا ، پیوند ، قطر پایه ، نوع پیوند