پلی مورفیسم ایزوآنزیمی پراکسیداز در اندامهای شاخه و فلس سرونوش ذخیره گاه سورکشفاضل آباد

درخت سرو خمره ای یا نوش از معدود سوزنی برگان بومی ایران و دارای دامنه پراکنش طبیعی شدیدا محدود شده است و جز گونه هایی است که رویشگاه محدودی در جوامع جلگه ای نوار ساخلی خزر دارد و امروزه در خطر تهدید است. این تحقیق با هدف بررسی و مقایسه پلی مورفیسم یا چند شکلی آلل های سرنوش بر اساس آنزیم پراکسیداز دو اندام شاخه و فلس در منطقه سورکش استان گلستان انجام گردید . در این مطالعه نمونه برداری به طور همزان از رویش های دو ساله شاخه و فلس 10 پایه سرونوش انجام شد . مطالعه کیفی با الکتروفورز به روش PAGE ( پلی آکریل آمید ژل الکتروفورز ) انجام شد . تعداد باندهای ایزوآنزیمی برگ ( 8 باند ) بیشتر از باندهای ایزوآنزیمی شاخه ( 5 باند) بود. با توجه به نتایج این بررسی اندام شاخه دارای پلی مورفیسم بالاتری جهت مطالعات تنوع ژنتیکی به شمار می رود .

کلیدواژه ها:

سروخوره ای ، پلی مورفیسم ، نشانگر پراکسیداز ، شاخه و فلس