ارزیابی چند معیاره تناسب اراضی: از مفهوم سازی داده ها تا مدلسازی های پیشرفته

تخریب و تغییر کاربری اراضی جهت تولید غذا، توسعه شهری و صنعتی و افزایش پر شتاب در کاهش حاصلخیزی خاک بهواسطه فرسایش و آلودگی، موجب گردیده که استفاده بهینه از اراضی، شناسائی و انتخاب کاربری متناسب با ظرفیتتولیدی آن و برنامه ریزی صحیح و همگام با توسعه پایدار، به عنوان یکی از نیازهای اساسی کشور قلمداد گردد. ارزیابی اراضیکه از حلقه های اساسی زنجیره مدیریت پایدار اراضی، سلامت جامعه و امنیت غذایی است، راهکاری منطقی برای دستیابی بهاین هدف می باشد. از آنجایی که استفاده از مدلسازی های پیشرفته در مطالعات ارزیابی تناسب اراضی، در مناطق مختلفکشور، محدود بوده و از سوی دیگر، نارسایی ها و نقایصی که نتایج روش های پیشین و سنتی مطالعه و مدلسازی ارزیابی تناسباراضی در کشور داشته اند، لزوم تحقیقات و پژوهش های بیشتر در حوزه استفاده از روش های نوین و کارآمدتر را در ارزیابیتناسب اراضی، دو چندان می نماید. در این مقاله، سعی شده است که با معرفی روش های سنتی و پیشرفته تناسب اراضی وضمن توجه به نقاط ضعف و قوت هر یک از آنها، سیمای واقعی تری از رهیافت های علمی نوین در پیش روی این حوزه ازعلم خاکشناسی، مورد بحث و بررسی قرار گیرد.

کلیدواژه ها:

امنیت غذایی ، تناسب اراضی ، معیارهای ارزیابی ، مدلسازی