اثر بیوچار کود گاوی بر شاخص های تراکم در خاک آهکی پس از برداشت لوبیای رشد یافته در شرایط تنش خشکی

در کشورهای پیشرفته در زمینه کشاورزی پایدار به دلیل توجه زیاد به مسئله ترسیب کربن در خاک و نقش آن در کاهش انتشار گازهای گلخانه ای، تولید اصلاح کننده های خاک کارآمد و در عین حال با کمترین آسیب به محیط زیست مورد توجه زیادی قرار گرفته است. در سال های اخیر از بیوچار (زغال زیستی) به عنوان اصلاح کننده خاک (منبع کربن آلی) و به نوعی روشی برای ترسیب کربن در خاک های کشاورزی استفاده شده است. لذا این آزمایش با هدف بررسی اثر بیوچار حاصل از کود گاوی بر شاخص های تراکم (جرم مخصوص ظاهری و تخلخل کل) در خاک پس از برداشت لوبیای رشد یافته در شرایط تنش رطوبتی انجام شد. تیمارها عبارت بودند از: شاهد 1/25، 2/50 و 5/00 درصد بیوچار به همراه سطوح رطوبتی 100، 70 و 55 درصد ظرفیت مزرعه، کاربرد مقادیر 1/25، 2/50 و 5/00 درصد وزنی بیوچار به ترتیب سبب کاهش جرم مخصوص ظاهری به میزان 10، 12 و 18 درصد در مقایسه با شاهد شد. در حالی که کاربرد این مقادیر بیوچار به ترتیب سبب افزایش 17، 17 و 23 درصدی تخلخل کل خاک در مقایسه با شاهد شد. همچنین سطوح رطوبتی اثر معنی داری بر چگالی ظاهری خاک نداشت در حالی که سطح رطوبتی 55 درصد ظرفیت مزرعه تخلخل را به میزان 4 درصد کاهش داد. به طور کلی کاربرد سطوح مختلف بیوچار با کاهش جرم مخصوص ظاهری و نیز افزایش میزان تخلخل کل خاک سبب پوک شدن خاک و در نتیجه بهبود وضعیت تهویه هوا و ظرفیت نگهداری آب خاک می شود.

کلیدواژه ها:

زغال زیستی ، جرم مخصوص ظاهری ، تخلخل کل ، تنش رطوبتی ، لوبیا