نقش اعتماد اجتماعی در پایداری محیطی سکونتگاه های روستایی (نمونه موردی: روستاهای کمرزرد، سیاه خور، کمره علیا و مندرک)

سرمایه اجتماعی نقش مهمی در توانمندسازی جوامع روستایی در ارتباط با مدیریت و پاسخ به فشارهای اقتصادی، اجتماعی ومحیطی دارد و تلاشی برای تضمین توسعه پایدار روستایی است و از طریق وجود سطوح بالای اعتماد، عمل و کنش متقابل،هنجارهای مشترک رفتاری، تعهدات و التزامات و تعلقات مشترک، شبکه های رسمی و غیررسمی و کانال های موثر اطلاعات بهوجود می آید. وجود این سرمایه باعث استفاده از آن به وسیله افراد و گروه ها به منظور تسهیل در خدمات رسانی به جامعهمی شود که می تواند نقش مهمی در توسعه پایدار روستایی داشته باشد. لذا در این تحقیق به بررسی نقش اعتماد اجتماعیبعنوان یکی از مولفه های اصلی سرمایه اجتماعی در پایداری محیطی بعنوان یکی از ابعاد اصلی توسعه پایدار در روستاهایدهستان حسن آباد بخش مرکزی شهرستان اسلام آباد غرب پرداخته شده است و پس از جمع آوری داده ها برای سنجشمیزان همبستگی از روش اسپیرمن استفاده شده است که بیانگر رابطه معناداری بین میزان اعتماد اجتماعی و پایداری محیطیمی باشد همچنین پس از رتبه بندی و سطح بندی روستاهای مورد بررسی، نتایج بدست آمده نشان داد، در روستاهایی کهسطح اعتماد اجتماعی بالایی دارند از نظر محیطی نیز پایدار میباشند و روستاهایی که اعتماد اجتماعی متوسط یا ضعیف دارندنیز از نظر محیطی ناپایدار یا نیمه پایدار می باشند.

کلیدواژه ها:

اعتماد اجتماعی ، پایداری محیطی ، سرمایه اجتماعی ، توسعه پایدار ، دهستان حسن آباد