برندسازی جمعی در تعاونی های تولید کشاورزی

برندسازی جمعی در تعاونی های تولید کشاورزی موضوعی مهم از توسعه اقتصادی کشاورزی به طور اعم در کشور و به طوراخص در روستاها است. در نظر گرفتن روستا به عنوان واحد بنیادی، بهره گیری کامل از مزایای منابع محلی، مزایای سنتی ومزایای منطقه ای در ناحیه معین را، بر حسب مطالبات داخلی و خارجی بازار سبب می گردد. با ترویج ساختارهای همچون:رسمیت بخشی، استاندارد سازی، برندگذاری و بازاریابی، یک یا چند روستا می توانند از یک یا چند محصول یا صنعتپیشرو با پتانسیل های متعدد بازار، خصوصیات منطقه ای برجسته و ارزش افزوده بالا، برای افزایش توان اقتصادی کلی ورقابت پذیری فراگیر در جامعه روستایی برخوردار گردند. از سویی، ایجاد و حفظ برند، که نمود خارجی اعتبار جمعی است،کلید توسعه پایدار برنامه تعاونی های نسل جدید می باشد. از سوی دیگر؛ از آن جا که برند جمعی دارای یک ویژگی ازمحصولات عمومی است، خانواده های روستایی به منظور ارتقاء شهرت محل زندگی خود خواستار پیشرفت از طریقبرندسازی جمعی هستند. تعاونی ها در سایه تملک به برندجمعی می توانند فرهنگ، تاریخ، موقعیت جغرافیایی، موسیقی وآواهای مناطق روستایی کشور را به جهانیان دیکته کنند. این مقاله باهدف تبیین موضوع برندسازی جمعی در تعاونی هایتولیدکشاورزی نگاشته شده است. این مطالعه به روش مروری _تحلیلی با استفاده از منابع کتابخانه ای، جستجوی اینترنتی،مرور سایر منابع نظیر مقالات و ژورنال های مرتبط انجام شده است. در این مقاله به مباحث مربوط به برندسازی جمعی درتعاونی های تولید کشاورزی (روستایی) همچون اهمیت و جایگاه برندسازی در تعاونی ها، تعریف برند و تاریخچه برند،کارکرد های برند، برندجمعی؛ مفهوم برند جمعی، برندجمعی پیش نیاز موفقیت یک منطقه جغرافیایی، برندگذاری جمعی ابزارراهبردی منطقه ای و نشانه های جغرافیایی پرداخته شده است.

کلیدواژه ها:

برند ، برند جمعی ، نشانه های جغرافیایی ، تعاونی های تولید کشاورزی