نقش مداخلات حرکتی پایه در بهبود کیفیت توجه پیوسته و کاهش تکانشگری کودکان دارای علایم نارسایی توجه/بیش فعالی و بهنجار

اختلال نارسایی توجه/بیش فعالی از جمله اختلالات رشدی عصبی رایج در میان کودکان می باشد که می تواند مشکلاتمتعددی را در زمینه های گوناگون شناختی، اجتماعی و تحصیلی ایجاد کند. هدف از پژوهش حاضر بررسی تآثیر مداخلاتحرکتی پایه بر تکانشگری (شناختی و حرکتی) و توجه پیوسته بوده است. بدین منظور، 77 دانش آموز (گروه بهنجار 39 نفر وگروه بیش فعال 38 نفر) شهر شیراز (دامنه سنی 6 تا 12 سال)، به صورت هدفمند انتخاب گردیده و به صورت تصادفی، در دوگروه آزمایش و کنترل قرار داده شدند. گروه آزمایش در ده جلسه 30 دقیقه ای در برنامه مهارتهای حرکتی پایه تمرین دادهشدند و گروه کنترل تمرینی دریافت نکردند. به منظور مقایسه گروه های کنترل و آزمایش و مقایسه گروه های بیش فعال وبهنجار با یکدیگر، از روش آماری تحلیل واریانس طرح های تکراری مختلط استفاده گردید. نتایج نشان داد مداخلات حرکتیپایه می تواند در عملکرد کودکان بیش فعال و بهنجار در تکانشگری حرکتی و کودکان بهنجار در تکانشگری شناختی تاثیرمعناداری داشته باشد؛ اما شواهدی مبنی بر این تاثیر در توجه پیوسته یافت نشد. همچنین مداخلات ذکر شده درمیان کودکان باعلایم بیش فعالی و بهنجار در متغیرهای نامبرده تفاوت معناداری ایجاد نکرد. بنابراین می توان گفت مداخلات حرکتی پایهبه صورت کوتاه مدت می تواند نقش مثبتی بر کاهش تکانشگری حرکتی در هردوگروه کودکان و تکانشگری شناختی درکودکان بهنجار داشته باشد.

کلیدواژه ها:

مداخلات حرکتی پایه ، تکانشگری ، توجه پیوسته ، اختلال نارسایی توجه/بیش فعالی