بررسی ساختار، بازچینش و کاربردهای نانو ساختارهای پروتئین لایه سطحی باکتریها

پروتئین لایه سطحی، آرایههای کریستالی تکمولکولی ساخته شده از واحدهای پروتئینی یا گلیگوپروتئینی میباشد. پروتئین لایه سطحی، به عنوان خارجیترین ساختار پوشش سلولی در بسیاری از ارگانیسمها، باکتریها و آرکیباکتری ا ش ناخته شده است. شبکههای لایه سطحی از واحدهای کوچک شامل 1 تا 6 زیرواحد پروتئینی تشکیل شده و دارای روزنههای ی به اندازه چندین نانومتر میباشد. روزنهها با فاصله ثابت 10 - 20 نانومتر روی شبکه لایه سطحی تکرار میشوند. این گروهها میتوانند به راحتی اصلاح شده، و خواص ارزشمندی به ساختارهای لایه سطحی اضافه کنند. براساس ای ن ویژگیها ، تاکنون مطالا بسیاری بر روی کاربرد پروتئینهای لایه سطحی در بیوتکنولوژی، نانوبیوتکنولوژی، بیوالکتریک، حس گرها ی زیستی و تولید واکسن صور گرفته است. بررسی ها نشان داد که اگرچه تا به حال توساه تحقیقا ک اربرد ی لایه سطحی بر رو ی علوم زیستی متمرکز بوده است اما اهمیت آن در کاربردهای غیر علو زیستی نیز پدیدار خواهد شد. شبکه لایه سطحی به عنوان یک الگوی زیستی اجازه تولید آرایههای فلزی و نانوذرا نیمه رسانا برای استفاده در نانوالکترونیک و اپتیکهای غیرخطی را میدهد .

کلیدواژه ها:

پروتئین لایه سطحی ، جداسازی پروتئین لایه سطحی ، نانوبیوتکنولوژی ، خودچیدمانی لایه سطحی ، بیوسنسور