تأثیر پتاس و روی بر روی عملکرد و اجزای عملکرد ذرت سینگل گراس 407 تحت تنش خشکی

به منظور بررسی تاثیر پتاسیم و روی برعملکرد و اجزای عملکرد ذرت در شرایط مختلف آبیاری، آزمایشی در سال زراعی 19 -90 در شهرستان شیروان چرداول از توابع استان ایلام به صورت اسپلیت پلات فاکتوریل بر پایه ی بلوک های کامل تصادفی -با سه تکرار اجرا گردید. سطوح مختلف آبیاری شامل (آبیاری نرمال، قطع آبیاری در مرحله گرده افشانی و قطع آبیاری در مرحله ی پرشدن دانه) به عنوان فاکتور اصلی و سطوح مختلف پتاسیم از منبع سولفات پتاسیم شامل( 9 57 و 150 کیلوگرم در هکتار) و سطوح مختلف روی از منبع سولفات روی شامل( 9 39 و 09 کیلوگرم در هکتار) به صورت فاکتوریل در کرت های فرعی قرار گرفتند. نتایج نشان داد اثر تیمارهای مختلف آبیاری بر صفات مورد بررسی معنی دار بوده و بیشترین عملکرد دانه در آبیاری نرمال و کمترین عملکرد در تیمار تنش آبی(قطع آبیاری) در مرحله گرده افشانی دیده شد. مقادیرمختلف پتاسیم بر همه صفات مورد بررسی معنی دار بوده و افزایش پتاسیم از 9 به 57 و 179 کیلوگرم در هکتار موجب افزایش عملکرد دانه، وزن صد دانه، تعداد دانه در بلال و شاخص برداشت گردید. همچنین اثر مقادیر مختلف روی بر صفات مورد بررسی معنی دار بوده به طوری که افزایش روی از صفر به 39 و 09 کیلوگرم در هکتار موجب افزایش عملکرد دانه،بیولوژیک، شاخص برداشت، وزن صد دانه، تعداد دانه در بلال گردید. نتایج آزمایش نشان داد که افزایش پتاسیم در شرایط تنش خشکی می تواند اثرات ناشی از تنش را تعدیل نموده و مصرف آن بر بیشتر صفات فیزیولوژیکی موثر بر عملکرد اثر مثبت داشته باشد

کلیدواژه ها:

ذرت ، تنش خشکی ، پتاسیم ، روی و تحمل به خشکی