کاربرد دانش بومشناسی سیمای سرزمین جهت ارزیابی سریع آثار توسعه بر محیط زیست

تغییرات کاربری سرزمین به موازات سیر طبیعی توالی اثرات گسترده ای را بر سیمای سرزمین دارد. با توجه به آثار منفی ناشی ازاستفاده نامناسب از سرزمین و تغییر کاربری اراضی، لزوم دستیابی به مدل و نمایه هایی جهت ارزیابی پیامدفعالیت ها امری ضروری می نماید. الگوی تخریب برای اولین بار توسط مخدوم معرلی و اس از کاربرد های متعدد در ارزیابی آثار توسعه بر محیط زیست، آخرین نسخه این مدل با منظور نموده متریک های سیمای سرزمین به عنوان مولفه های تخریب، جهت دستیابی به الگویتصمیم گیری سریع ایامد لعالیت ها، در مقیاس سیمای سرزمین شکل گرلت. بر این مبنا مدل تخریب سیمای سرزمین در ایرانبه صورت زیر تعریف شد: ( LD= ΣkI/Vi ) که در آن LD ضریب تخریب واحد های بوم شناسی سیمای سرزمین، ΣkI نمایه شدت لعالیت های انسان در تخریب سیمای سرزمین در هر واحد کاری، و v آسیب اذیری بوم شناسی است. یکی از مزیت های ارزیابیسریع با استفاده از متریک های سیمای سرزمین، آگاهی از میزان شدت تخریب در سیمای سرزمین است، که به کمک آن در کمترین زمان ممکن و با کمک حداقل داده رقومی، می توان به نتیجه قابل قبول دست یافت.

کلیدواژه ها:

مدل تخریب ، بوم شناسی سیمای سرزمین ، متریک ، ارزیابی اثرات توسعه