بررسی تاثیرماسه برمقاومت محصوری وغیرمحصوری مخلوط های بنتونیت- ماسه

در این تحقیق روند تغییرات زمانی دمای حداقل و حداکثر در ایستگاههای ساحلی جنوب کشور (شمال خلیج فارس و دریای عمان) برای دو دوره مشاهدهای و پیشبینی شده مورد ارزیابی قرار گرفت. بدین منظور دادههای سالانه هواشناسی 5 ایستگاهسینوپتیک برای دوره 1660 1101 میلادی استفاده شد. جهت تعیین روند و شیب روند دو آزمون آماری غیرپارامتری من- - کندال و شیب سن در سطح معنیداری 15 % مورد استفاده قرار گرفت. برای حذف اثر همبستگی ترتیبی روش TFPW رویدو آزمون مذکور اعمال گردید. برای پیشبینی تغییرات دمای حداقل و حداکثر تا سال 1166 میلادی از مدل گردش عمومیCGCM3 با دو سناریوی انتشار A1B و A2 استفاده گردید. همچنین، مدل آماری SDSM جهت کوچک مقیاس سازی خروجی مدل گردش عمومی بکار برده شد. نتایج روند دمای حداقل برای دوره مشاهدهای در اکثر ایستگاهها دارای روندافزایشی معنی دار میباشند حال آنکه برای دمای حداکثر فقط ایستگاه آبادان دارای روند افزایشی معنی دار با شیب افزایشی 6113 درجه سانتیگراد در طول یک دهه میباشد. بر اساس پیشبینی مدل CGCM3 برای دمای حداقل تحت هر دو سناریویA1B و A2 ، تمامی ایستگاهها دارای روند افزایشی میباشند. این روند افزایشی در تمامی ایستگاهها معنی دار بوده و بیشترین مقدار افزایش مربوط به ایستگاه آبادان به میزان 611 درجه سانتیگراد در طول یک دهه میباشد. برای دمای حداکثر تقریباً در تمامی ایستگاههای منطقه مورد مطالعه روند افزایشی معنیدار وجود دارد. این روند افزایشی در ایستگاه آبادان بیشتر از سایر ایستگاهها با شیب افزایشی 615 درجه سانتیگراد در طول یک دهه میباشد. در پیشبینی تغییرات دمای حداقل و حداکثر، در تمامی ایستگاهها روند سناریوی A2 در مقایسه با سناریوی A1B قویتر است

کلیدواژه ها:

مدل گردش عمومی ، پیشبینی ، دمای حداقل و حداکثر ، آزمونهای روند ، تغییر اقلیم