مدیریت زیست محیطی پارک ملی بوجاق با تاکید برتاثیراکوتوریسم برمنابع فیزیکی منطقه

پارک ملی خشکی دریایی بوجاق اولین پارک ملی خشکی دریایی درایران بوده که دراستان گیلان و شهرکیاشهر درقسمتی ازحاشیه جنوبی دریای خزر واقع شده و عناصرساختاری آن رارودخانه سفیدرودتالاب بوجاق تالاب 22 بهمن و علفزارهای سرسبز تشکیل میدهند این پارک به دلیل شرایط اکولوژیکی بصورت های مختلف دارای پتانسیل جذب و توسعه اکوتوریسم می باشد ازجمله فعالیت های اکوتوریستی که دراین محل امکان پذیر است عبارتندازماهیگیری مشاهده پرندگان شنا وقایق سواری همچنین این پارک دارای اهمیت تحقیقاتی و اموزشی نیزاست و امکانات طبیعی دراین پارک درسطح تخصصی و همگانی برای همه وجود دارد امااین پارک باوجود قابلیت هاوجذابیت های فراوان درحال حاضرفاقد برنامه مدون جهت توسعه گردشگری می باشد توسعه گردشگری بدون برنامه ریزی صحیح درمناطق ساحلی دریایی اثاروپیامدهای منفی فرسایش خاک دراثرتوسعه پروژه های گردشگری مثل هتل اقامتگاه و تهیه امکانات زیربنایی جاده الودگی آب ناشی ازورود فاضلابها دفن موادزاید تخلیه ازتفرجگاه های ساحلی نفوذبه آب های زیرزمینی تخلیه لنگرهای دریایی تغییرخطوط ساحلی درنتیجه سنگفرش کردن سوئاحل دریا احداث موج شکن و غیره ازدست رفتن تالاب ها و درنتیجه توسعه گردشگری بدون برنامه ریزی و بدنبال آن ازبین رفتن زیستگاه ابزیان عدم تشکیل پوشش تالابی ازبین رفتن ذخایر ژنتیکی و اکوسیستم های طبیعی نمونه ازبین رفتن مامن پرندگان مهاجر درنتیجه فعالیت هایی مثل دوچرخه سواری پیاده روی قایق سواری و ماهیگیری تغییر درنوع لباس پوشیدن افرادبومی و محلی جامعه میزبان افزایش قیمت زمین کالا خدمات و تاثیر روی وضعیت اقتصاید جامعه میزبان را دربردارد

کلیدواژه ها:

گردشگری ، منابع فیزیکی ، حفاظت ، پارک ملی بوجاق ، استان گیلان ، مدیریت