بررسی عوامل مؤثر بر کارایی روش تزریق مستقیم ژن به زیگوت موش جهت ایجاد حیوان ترانس ژن

تزریق مستقیم ژنهای نوترکیب به داخل زیگوت، روش متداول در ایجاد تغییرات ژنتیکی در حیوانات آزمایشگاهی است. در این مطالعه تکنیک میکرواینجکشن در زیگوت موش اجرا و بهینه سازی گردید. سوزن تزریق ژن با اندازه های مختلف ساخته شد. محلول حاوی Cdna هورمون رشد انسانی به داخل پیش هسته نر در زیگوت ها تزریق گردید و زیگوت ها تا مرحله 2 و 4 سلولی کشت داده شدند. لایه زوناپلوسیدا از جنین ها حذف و واکنش زنجیره ای پلیمر از (PCR) بر روی جنین ها با استفاده از پرایمرهای اختصاصی cDNA هورمون رشد انسانی و ژن β-action (بتا اکتین) به عنوان کنترل انجام شد. در این مطالعه، نژادهای مختلف موش به لحاظ پاسخ به هورمون های گونادوتروپین PMSG و hCG ، تأثیر سوزنهای تزریق با قطرهای مختلف در بقاء زیگوت ها و همچنین تأثیر محیطهای کشت ساده و غنی دستکاری زیگوت (M2 و FHM) و کشت جنین (DMEM/F12 و KSOM) در رسیدن زیگوتهای تزریق شده به مرحله تقسیم بندی مورد ارزیابی قرار گرفته اند. نتایج این بررسی ها نشان داد که 90% زیگوتهای به دست آمده از زاده های نسل اول دو نژاد BALB/c و NMRI بعد از تزریق DNA در محیط DMEM/F12 به مرحله 2 سلولی رسیدند، محیط KSOM توقف در مرحله دو سلولی را در این جنین ها از بین برد. محصول PCR جنین های دو و چهار سلولی بر روی ژن آگارز باند β - اکتین (250bp) را نشان داد، در رابطه با cDNA هورمون رشد انسانی باندی مشاهده نشد.

کلیدواژه ها:

زیگوت موش ، دستکاری جنین ، سوپراولاسیون ، ترانسژنیک ، میکرواینجکشن