مطالعه آزمایشگاهی اثر نوع گندم، فرآیند کردن، اسید سیتریک و مکمل فیتاز بر قابلیت هضم پروتئین و فسفر جیره های بر پایه گندم

مطالعه حاضر در جهت تعیین قابلیت هضم پروتئین و فسفر در دو نوع گندم (دوروم، قرمز سخت بهاره) با فرایند (خام و حرارت دیده در آون)، اسید سیتریک (صفر و دو درصد) و مکمل فیتاز (صفر و 600 واحد در کیلوگرم) در جیره های کم فسفر (27/ درصد) بسته بر پایه گندم انجام شد. شرایط آزمایش به گونه ای طراحی گردید که تقلیدی از دستگاه گوارش جوجه های گوشتی بود. قابلیت هضم پروتئین جیره های بر پایه گندم دوروم بطور معنی داری زیادتر از جیره های بر پایه گندم قرمز بهاره بود، در حالی که گندم قرمز بهاره دارای قابلیت هضم فسفر زیادتری نسبت به گندم دوروم بود. فرایند حرارتی قابلیت هضم پروتئین و فسفر را متأثر کرد، بطوریکه قابلیت هضم پروتئین و فسفر در جیره های بر پایه دانه های حرارت دیده زیادتر از جیره های خام بود. مکمل فیتاز قابلیت هضم پروتئین و فسفر جیره بر پایه گندم را افزایش داد. بطور کلی نتایج آزمایش In vitro نشان داد، مکمل کردن جیره های کم فسفر بر پایه گندم با آنزیم فیتاز و فرایند حرارتی، سبب افزایش قابل ملاحظه قابلیت هضم پروتئین و فسفر گردیده و روش مناسبی در جهت بهره وری بیشتر از پروتئین و فسفر جیره در جوجه های گوشتی است. همچنین نتایج آزمایش حاضر تفاوت زیاد بین واریته های مختلف گندم را نشان داد، که اهمیت زیادی در صنعت خوراک دام و علوم صنایع غذایی دارد. به علاوه سیستم in vitro مورد استفاده در این مطالعه روش قابل اعتماد و ساده ای است که تفاوت در ارزش غذایی مواد خوراکی را به خوبی توصیف می کند و پایه و اساس صحیحی برای انتخاب مواد خوراکی مورد آزمایش با موجود زنده فراهم می سازد.

کلیدواژه ها:

گندم ، فرایند ، جوجه گوشتی ، اسید سیتریک ، In Vitro