بررسی تنوع ژنتیکی ژنوتیپ های وحشی لاله (Tulipa L.) با استفاده از نشانگر ISSR

با توجه به این که ارزیابی تنوع گونه های وحشی Tulipa L. می تواند روابط بین گونه ای لاله را مشخص نموده و اطلاعات بیشتری را در ارتباط با ذخایر توارثی این جنس ارزشمند فراهم نماید، در این مطالعه، روابط ژنتیکی بین 39 ژنوتیپ وحشی لاله جمع آوری شده از استان های خراسان و یزد مورد بررسی قرار گرفت. با استفاده از 10 آغازگر ISSR، در مجموع 97 باند چندشکل امتیازدهی شدند. نتایج تجزیه خوشه ای بر اساس روش جفت گروه های غیر هم وزن (UPGMA)، ء9 گروه را در ضریب تشابه 0/62 مشخص کرد. 7 گونه در داخل این گروهها شناسایی شدند که در این بین گونه Tulipa Hoog micheliana گونه غالب بود و گونه T. biflora Pallas بیشترین تنوع را نشان داد به طوریکه هر ژنوتیپ در خوشه ای جداگانه قرار گرفت. با توجه به نتایج و مشخص شدن کارایی این نشانگر در تفکیک گونه ها، جمع آوری و ارزیابی ملک ولی ژنوتیپها از سایر مناطق پراکنش این جنس، می تواند اطلاعات تکمیلی در ارتباط با تنوع و تاکسونومی این جنس فراهم نماید.

کلیدواژه ها:

نشانگر ملکولی ، ذخیره توارثی ، Tulipa L