بکارگیری روش نجات جنین برای ایجاد هیبرید جدید رز

هیبریدهای بین گونه ای بطور موثر برای انتقال ژن های مطلوب از گونه های وحشی به ارقام تجاری (کولتیوارهای کشت شده) ایجاد میشوند. با وجود پیشرفت های فراوان در به نژادی رز، یکی از مشکلات اصلی برنامه های به نژادی عدم جوانه زنی یا جوانه زنی بسیار پایین (کمتر از 20%) بذور می باشد. این عدم جوانه زنی به موانع مکانیکی مانند پریکارپ و یا تنظیم کننده های خواب، بواسطه جلوگیری از رشد و یا سقط جنین در بذور نسبت داده می شود. با استفاده از روش نجات جنین می توان بر این مشکلات غلبه کرد. پس از انجام تلاقی بین یک گونه رز (Rosa Iberica) با رقم (Tess of The d'Urbervilles) توانایی نجات جنین بر روی بذور حاصل از تلاقی بررسی شد تا بهترین محیط کشت را برای جوانه زنی و نمو جنین ها معرفی نماید. پس از جمع آوری بذور و ضدعفونی آنها، در تعدادی از بذور قسمت های بالایی و پایینی پریکارپ برش داده شد و در تعدادی از بذور پوسته (پریکارپ و تستا) بطور کامل تحت شرایط استریل جدا شده و جنین ها در محیط کشت پایه MS 1/2 (موراشیگ و اسکوگ) حاوی BA (بنزیل آمینو پیورین) در دو غلظت (0 و 2/5 میلی گرم در لیتر) و GA3 (جیبرلیک اسید) در چهار غلظت (1/5، 1، 0/5، 0 میلی گرم در لیتر) کشت گردیدند. بیشترین درصد جوانه زنی (73/3%) در محیط کشت حاوی 1 میلیگرم در لیتر GA3 مشاهده شد. در بذوری که فقط قسمت های بالایی و پایینی پوسته پریکارپ برش داده شده بود جوانه زنی مشاهده نشد.

کلیدواژه ها:

رز ، نجات جنین ، تلاقی بین گونه ای ، جوانه زنی بذر ، پریکارپ