داربست های نانوفیبری ویژه مهندسی بافت

مقدمه: به طور کلی مهندسی بافت عضله اسکلتی از سلول های پیشروی مولد رشته های عضلانی و داربست ها استفاده می کند تا محیط مناسبی برای ترمیم، جایگزینی یا بازتولید بافت از بین رفته یا آسیب دیده ایجاد کند. این داربست ها نقش ماتریکس خارج سلولی بافت طبیعی را بازی می کنند و بایستی از رشد و تمایز سلول های پیشرو حمایت کنند. از طرفی بافت عضله اسکلتی کارآمد نیازمند آرایش موازی فیبرهای عضلانی دارای فیلامنت های میوزین/اکتین می باشد. لکتروریسندگی روش سریع و کارآمدی است که امکان ساخت داربست های نانوفیبری منظم از پلیمرهای زیست سازگار را فراهم می آورد. هدف: ساخت داربست های نانوفیبری منظم و نامنظم ویژه سلول های عضلانی و بررسی زیست سازگاری آنها. روش: در این مطالعه بعد از به دست آوردن شرایط اپتیمم مؤثر در فرایند الکتروریسی پلیمرهای پلی کاپرولاکتون/پلی گلیکولیک اسید وپلی کاپرولاکتون/کلاژن داربست های نانوفیبری منظم و نامنظم از پلیمرهای مورد نظر با تکنیک الکترو ریسی ساخته شدند و با آزمون های مختلف ارزیابی و مقایسه شدند. نتیجه تحقیق: یافته های حاصل در این مطالعه نشان دادند که به طور کلی هر دو ترکیب قابلیت الکتروریسی منظم را دارند. در آزمون هایی که به منظور بررسی برهم کنش های این داربست ها با سلول های فیبروبلاست انسانی و میوبلاست رت انجام شد، همه داربست ها زیست سازگاری مطلوبی در تستMTTنشان دادند.

کلیدواژه ها:

الکتروریسی ، نانوفیبرهای منظم ، سلول های فیبروبلاست انسانی ، سلول های میوبلاست رت