استفاده از تیمارهای شیمیایی و کشت بافت جهت از بین بردن خواب بذری و ایجاد قابلیت جوانه زنی در بذرهای توت فرنگی (Fragaria × ananassa Duch.) در محیط کشت درون شیشه

توت فرنگی (Fragaria × ananassa Duch.) به خاطر طعم مطلوب و محتوای غنی از انواع ویتامین و خواص دارویی ویژه جایگاه خاصی در میان مصرف کنندگان دارد. استفاده از تکنیک کشت بافت و تقسیم طوقه-ساقه معمول ترین راه های تکثیر این گیاه محسوب میشود. تکثیر از طریق بذر اغلب برای اصلاح توت فرنگی و ایجاد ارقام جدید به کار میرود. تولید بذرهای استریل و عاری از آلودگی به منظور استفاده در انتقال ژن توسط مهندسی ژنتیک برای اهداف گوناگون بحث تکثیر به کمک بذر را خارج از مشکل جوانه زنی غالبا ضعیف در شرایط رشد معمولی، پررنگ تر می کند. در این پژوهش شرایط مطلوب برای شکستن خواب بذر و جوانه زنی و رشد بذرها در شرایط کشت درون شیشه ای را در قالب یک طرح آزمایشی فاکتوریل با 3 فاکتور رقم (آلپاین، گاویتا) خراش دهی شیمیایی با اسید سولفوریک و استفاده از اسید جیبرلیک قبل از کشت را مورد آزمون قرار دادیم. انجام این بررسی نشان داد که میزان جوانه زنی در بذر توت فرنگی ازصقر تا 100 درصد بسته به ژنوتیپ و تیمار، متفاوت است و بهترین تیمار استفاده از بذرهای غوطه ور شده در اسیدجیبرلیک به مدت یک ساعت و خراش دهی با اسید سولفوریک 36 نرمال بر روی محیط کشت بافت 1/2 موراشیگ و اسکوگ می باشد، که بذرها تنها بعد از مدت 5 روز به طور میانگین بین 74 تا 86 درصد در محیط کشت به ترتیب برای رقم گاویتا و آلپاین،بهترین تیمارهای آزمایشی در سطح معنی داری 1% بودند.

کلیدواژه ها:

توت فرنگی ، کشت درون شیشه ، جوانه زنی ، خراش دهی