بررسی اثر تنظیم کنندههای رشد بر تولید کالوس از طریق کشت بساک در ارقام مختلف سویا (Glycine max)

به منظور بررسی تاثیر تنظیم کننده های رشد در تولید کالوس در ارقام مختلف در محیط کشت از سه رقم سویا (max Glycine) تحت عناوین مونروئه، لیندارین، A3237 و سه تنظیم کننده رشدی (NAA,BA,2,4-D) در محیط کشت پایه (B5 ) استفاده شد و به ازای هر لیتر محیط کشت 90 گرم ساکارز و 7 گرم آگار اضافه گردید. پس از گذشت 30 روز از زمان کشت،حضور یا عدم حضور کالوس ها شمارش گردید. نتایج تجزیه واریانس نشان داد داده ها تفاوت های معنی داری در پاسخ به ژنوتیپ و محیط کشت برای شروع کالوس زایی و ماندگاری کالوس بعد از رشد وجود دارد. ولی در اثر متقابل بین محیط کشت و ژنوتیپ اختلاف معنی داری مشاهده نگردید. نتایج آزمون مقایسه میانگین به روش دانکن نشان داد که محیط کشت B5 غنی شده با یک میلی گرم در لیتر BA و چهار میلی گرم در لیتر 2,4-D و محیط B5 دیگر محتوی یک میلی گرم در لیتر BA و شش میلی گرم در لیتر 2,4-D از نظر آماری در یک گروه قرار گرفتند و بهترین پاسخ را برای تشکیل کالوس داشتند. همچنین ژنوتیپ مونروئه برای آندروژنزیس پاسخ بهتری نسبت به رقم لیندارین و A3237 داشت.

کلیدواژه ها:

کشت بساک ، B5 ، Glycine max و کالوس زایی