مهندسی سطح باکتریهای اسید لاکتیک به منظور افزایش زنده مانی آنها در دستگاه گوارش

یک پروتئین فیوژن که متشکل از ناحیه کربوکسی ترمینال پپتیدوگلیکن هیدورلاز (CphI) باکتری Lactococcus lactis IL1403 و دامنه پروتئینی چسبنده به نشاسته (SbD) از باکتری Streptococcus bovis 148 است، بصورت داخل سلولی در Escherichia coli تولید شد. CphI-SbD قادر به اتصال به سطح سلولهای Lactobacillus casei NRRL B-441 و نیز قادر به افزایش در چسبندگی این سلولها به گرانولهای نشاسته بود. در دانسیته سلولی 109 cfu/ml و در غلظت نشاسته 5 mg/m1، اگریگیشن سلولهای L. casei متصل به پروتئین فیوژن فوق در سطح سلول با گرانولهای نشاسته مشاهده شد. در حالیکه سلولهای آزاد L. casei هیچ اگریگیتی با گرانولهای نشاسته تشکیل ندادند. زمانیکه سلولهای آزاد L. casei در معرض simuated gastric juice (SGJ)(pH 3.0, 1h) قرار گرفتند، درصد زنده زمانی آنها 0.074% بود. در حالیکه وقتی اگریگیتهای ذکر شده در فوق بوسیله آمیلوز پوشش داده شوند و در معرض SGJ قرار گرفتند، درصد زنده مانی سلولهای L. casei به 63.9% افزایش یافت که این میزان 28% بالاتر از درصد زنده مانی سلولها در مخلوط سلولهای آزاد و گرانولهای نشاسته است که بوسیله آمیلوز پوشش داده شده اند. در مجموع این نتایج نشان دهنده مفید بودن روش مهندسی سطح سلول در ازدیاد انتقال باکتریهای اسیدلاکتیک زنده به دستگاه گوارش میباشد.