بررسی رابطه بین هیدروفوبیسیته سطح سلولی و تولید بیوسورفکتانت در باکتری های تجزیه کننده گازوئیل

هیدروکربن های نفتی یک مخلوط پیچیده هستند و به چهار گروه مختلف تقسیم می شوند: ترکیبات اشباع، آروماتیک ها، رزین ها وآسفالتن ها. بیو سورفکتانت ها ترکیبات آمفی پاتیکی هستند که توسط دامنه وسیعی از باکتری ها تولید می شوند. در این تحقیق چهار سویه باکتریایی تجزیه کننده گازوئیل به نام های (H, PG-5, BC, CS-2) از مناطق آلوده به نفت خلیج فارس و دریای خزر جداسازی شد. سپس قابلیت آنها جهت استفاده از گازوئیل به عنوان تنها منبع کربن و انرژی با روش شیک فلاسک سنجیده شد. هیدروفوبیسیته سطح سلولی با روش تمایل اتصال باکتری ها به هیدرو کربن ارزیابی شد. نتایج نشان داد که سویه BC هیدروفوبیسیته سطح سلولی بالایی دارد( بالاتر از 50%) و همین سویه نیز بیشترین هاله را ایجاد می کرد(8cm)که دلالت بر تولید بیوسورفکتانت بیشتر دارد. نتایج دلالت براین دارد که یک رابطه مستقیم بین هیدروفوبیسیته سطح سلولی با تولید بیوسورفکتانت و میزان تجزیه گازوئیل وجود دارد. بطوریکه هرچه میزان هیدروفوبیسیته سطح سلولی بیشتر باشد میزان تولید بیوسورفکتانت بیشتر بوده که این امر منجر به جذب بیشتری از فاز آلی گازوئیل بوسیله باکتری شده که منجر به افزایش تجزیه زیستی گازوئیل می گردد.

کلیدواژه ها:

بیوسورفکتانت ، تجزیه زیستی ، گازوئیل و آلکان