ساخت یک نانو حسگر الکتروشیمیایی بر پایه پلیمرهای قالب مولکولی به منظور شناسایی TBQ

سال انتشار: 1397
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 579

نسخه کامل این مقاله ارائه نشده است و در دسترس نمی باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

NBTCONF01_034

تاریخ نمایه سازی: 20 آبان 1397

چکیده مقاله:

امروزه به دلیل مشغله فراوان افراد و رویکرد افراد نسبت به مصرف چربی به ویژه سرخ کردنی ها موجب شده تا مصرف روغن های خوراکی بیش از حد افزایش یابد. ترکیبات فنولی به ویژه خانواده کینونها (ترشری بوتیل هیدروکینون (TBHQ)، ترشری بوتیل هیدروکسی آنیوسل (BHA) و ترشری بوتیل بنزوکینون TBQ) از جمله آنتی اکسیدان های پرکاربرد در تولید روغن های گیاهی و حیوانی هستند. با توجه به اثرات سمی و سرطان زایی آنتی اکسیدان های مصنوعی روی سلامتی انسان، در سال های اخیر توجه محققان به سوی روش های شناسایی ترکیبات آنتی اکسیدانی مضر معطوف شده است. هدف از این پژوهش ساخت یک حسگر الکتروشیمیایی بر پایه پلیمرهای قالب مولکولی برای شناسایی TBQ به عنوان یک آنتی اکسیدان مضر بر سلامتی انسان است. این آنتی اکسیدان ممکن است در روغن های خوراکی به واسطه تبدیل اکسایشی TBHQ تولیدشده باشد. برای ساخت حسگر الکتروشیمیایی در ابتدا، پلیمر قالب مولکولی TBQ با استفاده از انحلال متاکریلیک اسید به عنوان مونومر عاملی و اتیلن گلایکول دی متاکریلیک اسید به عنوان عامل شبکه کننده در متانول تهیه شده است. ذرات پلیمری حاصل، به همراه نانوله کربنی چند دیواره، گرافیت و پارافین مخلوط شده تا خمیر کربنی شکل گیرد، این خمیر کربنی به صورت یک الکترود آماده شد و عملکرد آن در اندازه گیری TBQ موجود در محلول به روش ولتامتری پالس تفاضلی مورد بررسی قرار گرفت. تاثیر پارامترهایی نظیر مقدار پلیمر قالب مولکولی، مقدار نانولوله های کربنی چند دیواره در ساخت الکترود و همچنین مقدار pH محلول و مدت زمان قرار گیری الکترود در محلول حاوی TBQ به روش سطح پاسخ بررسی و شرایط اندازه گیری بهینه سازی گردید. بهترین عملکرد حسگر در اندازه گیری TBQ تحت شرایط زیر حاصل شد: مقدار 30 میلی گرم پلیمر قالب مولکولی، 1 میلی گرم نانولوله کربنی چند دیواره، pH برابر 10 و مدت زمان پیش تغلیظ 8 دقیقه. حسگر الکتروشیمیایی پیشنهادی عملکرد مناسبی را در شناسایی TBQ داشته و می تواند در صنایع تولیدی مواد غذایی قابل استفاده باشد.

نویسندگان

هستی پورمددکار

دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی پلیمر، دانشکده نساجی و پلیمر، واحد یزد، دانشگاه آزاد اسلامی، یزد، ایران

نوید نصیری زاده

دانشیار، دانشکده نساجی و پلیمر، واحد یزد، دانشگاه آزاد اسلامی، یزد، ایران

سعید جعفری

کارشناسی ارشد مهندسی پلیمر، دانشکده نساجی و پلیمر، واحد یزد، دانشگاه آزاد اسلامی، یزد، ایران

محمد دهقانی

دانشجوی دکتری نساجی، دانشکده نساجی و پلیمر، واحد یزد، دانشگاه آزاد اسلامی، یزد، ایران