بررسی فعالیت مهارکنندگی نانوذرات اکسید روی دوپ شده با منگنز ده درصد در سویه های بالینی سودوموناس آیروژینوزا و استافیلوکوکوس اوریوس مقاوم به متی سیلین

به موازات توسعه سریع زندگی بشری، کنترل اثرات مضر میکروارگانیسم ها امری ضروری است. هدف از این مطالعه بررسی کارایی ضد باکتریایی نانوذرات اکسید روی دوپ شده با منگنز ده درصد (10٪ Z nO : Mn در مقابل سویه های میکروبی بوده است. برای تولید نانوذرات (10/ ZnO : Mn ابتدا مواد مورد نظر به نسبت 1 : 102 و مقدار 0 / 8 گرم، 0 / 197 گرم و 1 / 224 گرم به ترتیب از مواد سود سوز آور، منگنز کلراید و کلرید روی استفاده شد. مواد اولیه به صورت محلول و به روش شیمیایی مرطوب با مهار کننده مرکاپتواتانول با مولاریته 0 / 001 برای سنتز نانوذرات استفاده شد. شانه جذب نقاط کوانتومی نانوذرات سنتز شده در طیف جذبی( Uv - Vis ) 377 نانومتر بود. این پژوهش به منظور بررسی فعالیت های ضد باکتریایی نانوذرات اکسید روی دوپ شده با منگنز ده درصد از دو روش چاهک در پلیت به صورت کیفی و ماکرودایلوشن از نظر کمی در برابر دو سوش بالینی سودوموناس آیروژینوزا و استافیلوکوکوس اوریوس مقاوم به چند آنتی بیوتیک (MDR استفاده شد. در روش چاهک پلیت، حداکثر قطر هاله عدم رشد برای استافیلوکوکوس اوریوس مقاوم به متی سیلین (MRSA) مشاهده شد. نتایجی که برای حداقل غلظت ممانعت کننده از رشد باکتریها (MIC از روش ماکرودایلوشن برای سودوموناس آیروژینوزا مقاوم به چند آنتی بیوتیک و استافیلوکوکوس اوریوس مقاوم به متی سیلین (MRSA) به ترتیب به دست آمد برابر با مقادیر ( 0 / 064 و 0 / 016 میلی گرم بر میلی لیتر بود و مقادیر حداقل غلظت کشنده باکتریها( MBC) به ترتیب ( 0 / 128 و 0 / 032) میلی گرم بر میلی لیتر بود. در بین سوشهای بالینی مورد آزمایش، باکتری استافیلوکوکوس اوریوس مقاوم به متی سیلین بعد از تماس با نانوذرات اکسید روی دوپ شده با منگنز ده درصد نسبت به سودوموناس آیروژینوزا مقاوم به چند آنتی بیوتیک حساس تر بود. بین غلظت نانوذره و درصد حذف باکتریها ارتباط مستقیم و جود داشت.

کلیدواژه ها:

اثر ضد باکتری ، نانوذرات فلزی ، چاهک پلیت ، انتشار دیسک در آگار ، ماکرودایلوشن