ساخت و مشخصه یابی نانو حامل گرافن اکساید بارگذاری شده با داروی ایندول

نانو ساختار گرافن اکساید، به دلیل خواص ویژه مانند آب دوستی، سطح ویژه و زیست سازگاری مناسب، امکان بارگذاری بالای داروهای آبدوست و آب گریز، توجه ویژه ای را در رهایش دارو به خود جلب کرده است. در این پژوهش، پس از ساخت نانوگرافن اکساید، از آن برای بارگذاری داروی ایندول استفاده و شرایط بهینه برای دستیابی به حداکثر میزان و بازدهی بارگذاری دارو بررسی شد. در ابتدا گرافیت به روشهامر توسعه یافته به اکسید گرافن تبدیل شد. سپس، بارگذاری دارو با روش غوطه وری ذرات گرافن اکساید در محلول ایندول انجام شد و اثر pH محلول دارو بر میزان و بازدهی بارگذاری دارو مورد بررسی قرار گرفت. برای ارزیابی خصوصیات حامل از آنالیزهای طیف سنجی مادون قرمز، پراش پرتو ایکس و تصویربرداری میکروسکوپ الکترونی استفاده شد. همچنین از ایزوترم جذب لانگمویر جهت تعیین مکانیسم فرآیند جذب استفاده شد. با توجه به نتایج به دست آمده از آنالیز پراش پرتو ایکس و تصاویر میکروسکوپ الکترونی، نانو حامل دارویی با موفقیت تهیه شده است. با استفاده از رابطه براگ، فاصله بین صفحات گرافن اکساید، حدود 0 / 85 نانومتر محاسبه شد. بالاترین میزان و بازدهی بارگذاری دارو در pH برابر 7 اتفاق افتاد و به ترتیب برابر 80٪ و 87٪ بود. سینتیک جذب دارو در حامل با مدل جذب سطحی لانگمویر مطابقت خوبی داشت. همچنین، نانو حامل تهیه شده دارای زیست سازگاری مناسبی بود به صورتی که در آزمون MTT بیشتر از 94٪ از سلولهای مزانشیمی پس از 48 ساعت انکوباسیون در مواجهه با سوسپانسیون حاوی 40 میلی گرم بر میلی لیتر نانو حامل حاوی دارو، زنده مانی خود را حفظ کردند. در این پژوهش نانو حامل گرافن اکساید ایندول با میزان و بازدهی بارگذاری و زیست سازگاری مطلوب تولید شد. این سامانه می تواند به عنوان یک گزینه مناسب برای رهایش ایندول مورد بررسی بیشتر قرار گیرد.

کلیدواژه ها:

گرافن اکساید ، ایندول ، نانو حامل دارویی ، میزان بارگذاری دارو ، بازدهی بارگذاری دارو