راهکارهای طراحی معماری مناسب در مجتمع مسکونی سالمندان با تاکید بر کیفیت محیط

طبق آمار شمار سالمندان فعال و هشیار ما رو به افزایش است و اکثر سالمندان قادر به انجام امور شخصی خود و زندگی به طور مستقل می باشند. این در حالی است که افزایش بلندمرتبه سازی و عدم رعایت ضوابط و استانداردهای طراحی برای سالمندان و در نتیجه نبود مسکن نامناسب، باعث انزوا و طرد شدن سالمند از جامعه گردیده است. از طرفی سالمندان به دلیل شرایط سنی و کاهش نسبی فعالیت های کاری، اوقات فراغت بیشتری دارند و در برنامه ریزی برای سالمندان باید به این نیاز سالمند پاسخی صحیح داده شود. با وجود اینکه مسکن، یکی از نیازهای اساسی و اولیه هر انسان بشمار می آید، تنها گزینه موجود برای سکونت سالمندان، خانه های سالمندان با فضایی سرد و بی روح است، در حالی که بسیاری از سالمندان توانایی زندگی در مسکن مستقل را دارند. بنابراین یک مجتمع مسکونی که بتواند با حفظ استقلال سالمند، پاسخگوی سایر نیازهای این قشر باشد و در عین حال ارتباط را با همسالان خویش، خانواده و جامعه حفظ کند، می تواند پاسخی مناسب برای سکونت سالمندان باشد. با نگاهی به آمار و ارقام می توان دریافت که اگر چالش قرن بیستم فقط زنده ماندن بوده، چالش قرن حاضر زندگی با کیفیتی برتر است. هرچند که عوامل بسیاری بر کیفیت زندگی سالمندان تاثیر گذارند، در این پژوهش سعی شده است در حوزه معماری و با تاکید بر ویژگی های محیطی، راهکارهایی جهت ارتقا کیفیت زندگی سالمندان ارایه گردد. در این راستا، با مرور منابع موجود در این زمینه، در ابتدا برای سکونت سالمندان فعال جامعه، مجتمع مسکونی ویژه سالمندان پیشنهاد شده، سپس با توجه به نظریات اندیشمندان، عواملی که باعث کیفیت محیط زندگی سالمندان می گردد، شناسایی و مهمترین آنها براساس اهداف پژوهش معرفی و با توجه به عوامل مذکور، راهکارهای معماری جهت کاربردی نمودن یافته های پژوهش ارایه شده است.

کلیدواژه ها:

راهکار طراحی ، مجتمع مسکونی ، سالمند ، کیفیت محیط