بررسی اثر خرداقلیم های شهری بر تبخیر- تعرق گیاه مرجع در سطح شهر اصفهان

فرایند شهرسازی تغییرات چشمگیری در سطح زمین و خصوصیات جوی یک محل به وجود میآورد که میزان تشعشع خالصدریافتی در سطح زمین را تحت تاثیر قرار می دهد. دمای هوا و رطوبت نسبی دو شاخص مهم هواشناسی معرف تشعشعدریافتی و سطح تبخیر می باشند. نیاز آبی گیاه تابعی از دمای هوا، رطوبت نسبی هوا، تشعشع و سرعت باد میباشد. اطلاع ازروند تغییرات پارامترهای اقلیمی در سطح شهر برای کنترل آب مصرفی در فضای سبز شهری و تعیین زمان و مقدار آبیاریاولویت دارد. به منظور بررسی اثر خرداقلیمهای شهری بر تبخیر- تعرق گیاه مرجع شش منطقه در سطح شهر اصفهان که ازنظر سطوح فضای سبز، آسفالت، اراضی مسکونی و ساختمانها، اراضی بایر، اراضی کشاورزی و سطوح آب با یکدیگر متفاوتبودند، شناسایی شدند و پناهگاههای هواشناسی و دستگاههای ثبات اندازه گیری دما و رطوبت نسبی هوا در هر شش منطقهنصب گردید. اندازه گیری دما و رطوبت نسبی هوا با فاصله زمانی 5 دقیقه به مدت 9 ماه انجام شد. تبخیر- تعرق گیاه مرجع ازرابطه فائو -پنمن- مانتیث و هارگریوز- سامانی به صورت روزانه محاسبه شد. دستگاه ثبات نصب شده در پناهگاه ایستگاههواشناسی اصفهان به عنوان معیار مقایسه سایر ایستگاهها انتخاب شد. نتایج نشان داد که در فاصله اطمینان 99 % اختلافمعنی داری بین تبخیر- تعرق مرجع محاسبه شده با استفاده از روابط فوق در 6 منطقه وجود دارد. بیشترین اختلاف تبخیر-تعرق بین 6 منطقه انتخاب شده (با استفاده از رابطه فائو- پنمن- مانتیث) برابر با 1/4 میلیمتر در روز در فروردین ماه و بیشترین میزان اختلاف تبخیر- تعرق بین 6 منطقه انتخاب شده (با استفاده از رابطه هارگریوز- سامانی) برابر با 9/7 میلیمتر در روز در خرداد ماه بود.

کلیدواژه ها:

دمای هوا ، رطوبت نسبی ، فائو- پنمن- مانتیث ، هارگریوز- سامانی