کشت مخلوط یونجه همدانی و گراس های چند ساله جهت توسعه سیستم کشاورزی پایدار

به منظور دستیابی به سیستم کشاورزی پایدار این تحقیق در سال 1388 در ایستگاه کشاورزی بروجرد در قالب یک طرح بلوک کامل تصادفی به 25 تیمار در 3 تکرار اجرا شد. تیمارها شامل نسبت های مختلف یونجه همدانی و گراس های چند ساله سردسیری شامل (بروموس، علف باغ، علف قناری، ری گراس، فستوکا) و به روش جایگزینی انجام شد . نتایج حاصل از تجزیه واریانس داده ها نشان داد که بین تیمارها از نظر صفات عملکرد تر و خشک ، CF ASH, NDF ADF, CP,... LER علوفه خشک و پروتئین خام تفاوت معنی دار در سطح 1%= a مشاهده شد با توجه به نتایج مقایسه میانگین تیمارها و از نظرگیری حداکثر کیفیت و کمیت علوفه تولیدی تیمار 75% یونجه و 25% فستوکا به عنوان بهترین ترکیب مخلوط توصیه می شود.

کلیدواژه ها:

کشت مخلوط یونجه و گراس های چند ساله ، کیفیت علوفه ، نسبت برابری زمین