صوفیانه های خاموش معرفی آثار تاریخی فرهنگی مرتبط با تصوف درخراسان جنوبی

تصوف طریقه ای است که بر اساس یک جهان بینی خاص بنا شده و برای کشف حقیقت ، نه بر عقل و استدلال بلکه بر ذوق ،اشراق و کشف و شهود تکیه دارد و از این نظر می توان گفت که گرچه در دامن فرهنگ اسلامی رشد و تکامل پیدا کرده اما مختص به جهان اسلام نیست بلکه در بین دیگر اقوام و مذاهب مختلف جهان نیز سابقه دارد . نظر غالب آن است که تصوف در قرن اول هجری کم کم با کسانی چون حسن بصری آغاز شد و در قرن دوم در جهان اسلام گسترش یافت . از قرن سوم وارد مرحله جدیدی شد و طریقتهای مختلف در آن شکل گرفت. تعدد طریقتها در تصوف نقش مهمی در گسترش بیش از پیش آن در سرزمینهای مختلف اسلامی در طی قرون میانه اسلامی داشت . حمله مغول تآثیری شگرف در رواج تصوف در ایران داشت . چنانکه ایلخانان مغول و امیران تیموری برای صوفیان و عرفا مقامی ویژه قائل بودند و به عمران و گسترش خانقاهها توجهی خاص نشان می دادند . از بین طریقتهای مختلفی که در تصوف ایران بوجود آمده بود سرانجام فرقه صفویه توانست در اوایل قرن 11 ه.ق یک حکومت سیاسی مذهبی تشکیل دهد . در سده های متآخر گرایشهای متصوفانه در – ایران رو به افول گذاشت و دیگر عظمت گذشته خویش را باز نیافت

کلیدواژه ها:

تصوف و عرفان ، قهستان ، خلوتیه ، نقشبندیه ، هرات ، خلوتیه