گزارشی بر کشف و کاوش نخستین چاه های آب هخامنشی شهرپارسه تخت جمشید

در جریان خاکبرداری به منظور ساخت تأسیسات بهداشتی برای محوطه میراث جهانی تخت جمشید در محوطه پارکینگ عمومی ودر 055 متری باختری پلکان بزرگ ورودی تختگاه نشانه هایی از لایه ای فرهنگی موجب شد تا کاوشگر درخواست توقف پروژه عمرانی و انجام عملیات کاوش نجات بخشی را نماید. در جریان کاوش ها که در دو فصل به درازا کشید مشخص شد که منطقه خاکبرداری شده محل ایجاد دست کم چهار حلقه چاه باستانی بوده است که البته تمامی توسط لایه های رسوبی پر شده و دهانه آن ها نیز در عمق حدود یک متری سطح امروزین قرار گرفته بود. شکل دهانه و نوع حفاری چاه ها پس از کاوش بجز یک مورد که به صورت مخروطی بود، همگی به شکل معمول چاه های دستکند سنتی به صورت دهانه دایره ای به قطر کمی بیش از یک متر و دارای عمق 0 متر ایجاد شد بود. زمان حفر دو نمونه از چاه های کشف شده به جهت لایه نگاری و بررسی مواد فرهنگی بدست آمده از درون آن ها به آغاز ساخت و سازها در تخت جمشید یعنی داریوش بزرگ نسبت داده می شود، البته این تنها دوره نسبت داده شده به زمان استفاده از چاه ها نبوده و دو دوره مشخص دیگر شامل یک مرحله پرشدگی ناگهانی و حتی عمدی و پس از آن با اندکی فاصله استفاده به عنوان گودال زباله های روزانه شناسایی می شود. از ویژگی کاوش حاضر کشف حجم بالایی از ظرف ها و اشیای مربوط به برداشت آب از چاه شامل انواع آبخوری، قمقمه و کاسه با طرح های شاخص هخامنشی و حتی دیگ مفرغی دسته دار بود که باید از آن به عنوان بزرگترین و سالمترین مجموعه ظرف های مرتبط با آب در دوران هخامنشی نام برد. شایان ذکر است که ادامه کاوش ها موجب کشف یک گور باستانی آجری در نزدیکی محل چاه ها شد که به جهت پژوهش های دین شناسی دارای اهمیت است

کلیدواژه ها:

تخت جمشید ، دوران هخامنشی ، چاه آب ، سفال هخامنشی ، شهر پارسه